คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 217/2488

พะยานให้การก่อนปฏิญาณหรือสาบาลโดยพลั้งเผลอเมื่อให้การแล้วจึงได้ปฏิญาณต่อหน้าศาลว่า คำให้การนั้นเป็นความจริงดังนี้ ถือว่าได้ปฏิบัติตามมาตรา 112 แล้ว คำให้การใช้ได้ตามกฎหมาย.

คดีนี้ศาลล่างทั้ง ๒ พิพากษายกฟ้องโจทก์แต่ปรากฎว่านายประเสริฐ ซึ่งให้การเป็นพะยานในศาลชั้นต้นมิได้สาบาลหรือปฏิญาณก่อนเบิกความ โจทก์ฎีกาว่าเป็นการต้องห้ามตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่งมาตรา ๑๑๒

ศาลฎีกาเห็นว่า แม้นายประเสริฐจะมิได้สาบาลหรือปฏิญาณตนก่อนเบิกความก็ดี แต่เมื่อให้การแล้วได้ปฏิญาณตนต่อหน้าศาลว่า คำให้การของพะยานที่เบิกมาแล้วเป็นความจริง ดังนี้ถือว่าพะยานได้ปฏิญาณรับรองคำเบิกความของตนแล้ว ถือว่าพะยานได้ปฏิบัติครบถ้วนตามมาตรา ๑๑๒ แห่งประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่งแล้ว จึงใช้ได้ตามกฎหมาย จึงพิพากษายืน