คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 22/2491

ฟ้องโจทก์กล่าวเจาะจงหาว่าจำเลยกระทำผิดเฉพาะวันเดียวมิได้หาว่าจำเลยกระทำผิดในวันอื่น หรือกระทำผิดในระหว่างเดือนนั้นด้วย

เมื่อทางพิจารณาตลอดจนคำให้การของพยานโจทก์ชั้นสอบสวนก็ไม่ได้ความเลยว่าจำเลยได้กระทำผิดในวันที่โจทก์ฟ้อง ดังนี้ย่อมถือว่าหลักฐานพยานโจทก์ ฟังไม่ได้ว่าจำเลยได้กระทำผิดในวันที่กล่าวหา ต้องยกฟ้อง

โจทก์ฟ้องว่า เมื่อวันที่ 28 กันยายน 2488 เวลากลางวันจำเลยซึ่งรับราชการเป็นสรรพสามิตอำเภอได้บังคับให้นายเกียง นายลุนให้เงินแก่จำเลย 150 บาท โดยหาว่า บรรทุกเกลือโดยไม่มีใบขนและไม่ได้รับอนุญาตถ้าไม่ยอมให้จะยึดเกลือ นายเกียง นายลุนจำยอมให้เงินแก่จำเลย ๆ รับเอาไว้เป็นประโยชน์ส่วนตัว ขอให้ลงโทษตามกฎหมายลักษณะอาญา มาตรา 136

ศาลชั้นต้นพิพากษาลงโทษจำเลยตามมาตรา 136

ศาลอุทธรณ์เห็นว่า โจทก์นำสืบไม่ได้ความสมฟ้องว่าจำเลยได้กระทำผิดตามวันและเวลาที่โจทก์หา จึงพิพากษากลับให้ยกฟ้อง

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า โจทก์เจาะจงฟ้องว่าจำเลยกระทำผิดเฉพาะวันที่ 28 กันยายน วันเดียว มิได้หาว่าจำเลยกระทำผิดในวันอื่นหรือกระทำผิดในระหว่างเดือนที่กล่าวด้วยทางพิจารณาตลอดจนคำให้การของพยานโจทก์ชั้นสอบสวน ก็ไม่ได้ความว่าจำเลยได้กระทำผิดตามวันที่โจทก์ฟ้องหลักฐานพยานโจทก์ จึงฟังไม่ได้ว่าจำเลยได้กระทำผิดในวันที่กล่าวหา จึงพิพากษายืน