คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 22/2491

ฟ้องโจทก์กล่าวเจาะจงหาว่าจำเลยกระทำผิดฉะเพาะวันเดียว มิได้หาว่าจำเลยกระทำผิดในวันอื่น หรือกระทำผิดในระหว่างเดือนนั้นด้วย เมื่อทางพิจารณาตลอดจนคำให้การของพะยานโจทก์ชั้นสอบสวนก็ไม่ได้ความเลยว่าจำเลยได้กระทำผิดในวันที่โจทก์ฟ้อง ดังนี้ ย่อมถือว่าหลักฐานพะยานโจทก์ ฟังไม่ได้ว่าจำเลยได้กระทำผิดในวันที่กล่าวหา ต้องยกฟ้อง.

โจทก์ฟ้องว่า เมื่อวันที่ ๒๘ กันยายน ๒๔๘๘ เวลากลางวันจำเลยซึ่งรับราชการเป็นสรรถสามิตต์อำเภอได้บังคับให้นายเกียง นายสุน ให้เงินแก่จำเลย ๑๕๐ บาท โดยหาว่า บรรทุกเกลือโดยไม่มีใบขน และไม่ได้รับอนุญาต ถ้าไม่ยอมให้จะยึดเกลือ นายเกียงสายสุนจำยอมให้เงินแก่จำเลย ๆ รับเอาไว้เป็นประโยชน์ส่วนตัว ขอให้ลงโทษตามกฎหมายลักษณะอาญามาตรา ๑๓๖

ศาลชั้นต้นพิพากษาลงโทษจำเลยตาม ม. ๑๓๖

ศาลอุทธรณ์เห็นว่า โจทก์นำสืบไม่ได้ความสมฟ้องว่าจำเลยได้กระทำผิดตามวันและเวลาที่โจทก์หา จึงพิพากษากลับให้ยกฟ้อง

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า โจทก์เจาะจงฟ้องว่าจำเลยกระทำผิดฉะเพาะวันที่ ๒๘ กันยายน วันเดียว มิได้หาว่าจำเลยกระทำผิดในวันอื่นหรือกระทำผิดในระหว่างเดือนที่กล่าวด้วย ทางพิจารณาตลอดจนคำให้การของพะยานโจทก์ชั้นสอบสวนก็ไม่ได้ความว่าจำเลยได้กระทำผิดตามวันที่โจทก์ฟ้อง หลักฐานพะยานโจทก์ จึงฟังไม่ได้ว่าจำเลยได้กระทำผิดในวันที่กล่าวหา จึงพิพากษายืน.