คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 220/2522

การที่ผู้ร้องยื่นคำร้องขอให้ศาลสั่งแสดงว่าบ้านซึ่งปลูกอยู่ในที่ดินของผู้อื่นเป็นกรรมสิทธิ์ของผู้ร้อง โดยการครอบครองตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 1382นั้น ไม่มีกฎหมายสนับสนุนให้ผู้ร้องมาขอให้ศาลสั่งได้ กรณีมิใช่เรื่องที่จะต้องใช้สิทธิทางศาลตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 55 จึงต้องยกคำร้อง

ผู้ร้องยื่นคำร้องว่า ผู้ร้องครอบครองบ้านของนายพิชัยซึ่งปลูกอยู่ในที่ดินของวัดเทพนารีด้วยความสงบเปิดเผย และด้วยเจตนาเป็นเจ้าของตลอดมาเป็นเวลาประมาณ ๑๕ ปี ขอให้ศาลมีคำสั่งแสดงว่าบ้านดังกล่าวเป็นกรรมสิทธิ์ของผู้ร้อง

ศาลชั้นต้นไต่สวนแล้วมีคำสั่งให้ยกคำร้อง

ผู้ร้องอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

ผู้ร้องฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า ที่ผู้ร้องฎีกาว่าบ้านตามคำร้องของผู้ร้อง เป็นทรัพย์ติดกับที่ดินย่อมเป็นอสังหาริมทรัพย์ตามความหมายแห่งประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา ๑๐๐ เมื่อผู้ร้องได้ครอบครองโดยความสงบเปิดเผยด้วยเจตนาเป็นเจ้าของต้องตามหลักเกณฑ์ของกฎหมาย ผู้ร้องก็ชอบที่ขอให้ศาลมีคำสั่งแสดงว่าบ้านดังกล่าวเป็นกรรมสิทธิ์ของผู้ร้องได้นั้นศาลฎีกาเห็นพ้องกับคำวินิจฉัยของศาลอุทธรณ์ว่า การที่ผู้ร้องยื่นคำร้องขอให้ศาลสั่งแสดงว่าบ้านดังกล่าวเป็นกรรมสิทธิ์ของผู้ร้องโดยการครอบครองตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาริชย์ มาตรา ๑๓๘๒ นี้ ไม่มีกฎหมายสนับสนุนให้ผู้ร้องมาขอให้ศาลสั่งได้ กรณีมิใช่เป็นเรื่องที่จะต้องใช้สิทธิทางศาลตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา ๕๕

พิพากษายืน