คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 226/2497

ไม้สักที่ขึ้นอยุ่ในที่ดินของเอกชน ได้ถูกตัดและขายกันต่อมาตลอดจนการแปรรูปไม้ได้กระทำก่อนแต่วันใช้ พ.ร.บ.ป่าไม้ ( ฉบับที่ 3 ) 2494 ดังนี้ ไม้สักดังกล่าวนั้น ย่อมไม่ใช่ไม้หวงห้าม ผู้ใดจะมีไว้ในครอบครอง จึงไม่อยู่ในบังคับที่จะต้องขออนุญาต

โจทย์ฟ้องหาว่า จำเลยบังอาจมีไม้สักแปรรูปไว้ มีเนื้อไม้ ๑.๙๘ เมตรลูกบาศก์ไว้ในครอบครองโดยไม่ได้รับอนุญาต ขอให้ลงโทษ ฯลฯ

จำเลยต่อสู้ว่าจำเลยซื้อไม้ของกลางมาจากผู้มีขื่อเมื่อ พ.ศ. ๒๔๙๑ - ๒๔๙๓ เพื่อปรับปรุงประกอบเป็นเครื่องใช้บ้านเรือน

ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้อง

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

โจทก์ฎีกาต่อมา

ศาลฎีกาพิจารณาแล้ว เมื่อ ข้อเท็จจริงฟังว่า ไม้สักรายนี้ เป็นไม้ที่ขึ้นอยู่ในที่ดินของเอกชนได้ตัดฟันและขายกันต่อมาถึงจำเลย ตลอดจนการแปรรูปไม้ได้กระทำก่อนแต่วันใช้ พ.ร.บ.ป่าไม้ ( ฉบับที่ ๓ ) พ.ศ. ๒๔๙๔ ดังนี้ ไม้ของกลางรายนี้ ก็ไม่ใช่ไม้หวงห้ามดังฟ้อง จำเลยมีไม้ดังกล่าวไว้ในครอบครอง จึงไม่อยู่ในบังคับที่จะต้องขออนุญาต และไม่เป็นความผิด

จึงพิพากษายืน