คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 237/2501

บรรยายฟ้องว่า "จำเลยที่ 1 เป็นห้างหุ้นส่วนจำกัด ได้แต่งตั้งและเชิดให้จำเลยที่ 2 เป็นผู้จัดการมีอำนาจซื้อขายและออกเช็คในนามของห้างหุ้นส่วน " เช่นนี้ ถือว่ามิได้บรรยายให้จำเลยที่ 2 รับผิดชอบเป็นส่วนตัวด้วย แต่เป็นเรื่องเป็นตัวแทนของจำเลยที่ 1 ซึ่งเป็นตัวการ

โจทก์ฟ้องว่า จำเลยที่ ๑ เป็นห้างหุ้นส่วนจำเลยได้แต่งตั้งและเชิดให้จำเลยที่ ๒ เป็นผู้จัดการมีอำนาจซื้อขายและออกเช็คในนามของห้างหุ้นส่วนได้ เมื่อระหว่างเดือนมีนาคม ๒๕๐๐ จำเลยที่ ๑ ได้ซื้อผ้าจากโจทก์หลายครั้ง จำเลยที่ ๒ ได้ออกเช็คโดยประทับตราจำเลยที่ ๑ แทนการลงลายมือชื่อจำเลยที่ ๑ เพื่อชำระหนี้โจทก์รวม ๗ ฉบับเป็นเงิน ๒๙,๖๒๐ บาท โจทก์นำเช็คไปขึ้นเงิน แต่ขึ้นไม่ได้ เพราะเงินในบัญชีไม่พอจ่าย จำเลยปิดร้านและหลบหนี ยักย้ายสินค้าไปจำเลยเป็นบุคคลมีหนี้สินล้นพ้นตัวและหนี้โจทก์แน่นอน จึงฟ้องให้โจทก์ล้มละลาย

ในการพิจารณาคดี จำเลยไม่มาศาลๆ พิจารณาแล้วมีคำสั่งให้พิทักษ์ทรัพย์จำเลยที่ ๑ เด็ดขาด ยกฟ้องจำเลยที่ ๒

โจทก์อุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์ พิพากษายืน

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า ฟ้องของโจทก์มิได้บรรยายให้จำเลยที่ ๒ ต้องรับผิดชอบเป็นส่วนตัว แต่เป็นเรื่องกล่าวถึงในฐานะตัวแทนของจำเลยที่ ๒ เมื่อจำเลยที่ ๑ เป็นตัวการรับผิดชอบ จำเลยที่ ๒ ก็ไม่ต้องรับผิดชอบเป็นส่วนตัว พิพากษายืน