คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 243/2493

ผู้ตายก่อเหตุขึ้นก่อนโดยไปดักทำร้ายจำเลยกับพวกอยู่ในที่มืดพอจำเลยกับพวกมาผู้ตายตีพวกของจำเลยคนหนึ่งล้มลง จำเลยวิ่งหนี ผู้ตายมีไม้ขนาดใหญ่ไล่จำเลยไปทันก็ตีจำเลย แต่ไม้ไปถูกร้านฟางรับไว้จำเลยจับไม้ไว้และแทงผู้ตายถูกที่ท้องหนึ่งที แล้วจำเลยวิ่งหนีต่อไป ผู้ตายถึงแก่ความตาย ดังนี้ถือว่า การกระทำของจำเลยเป็นการป้องกันตัวพอสมควรแก่เหตุ

ได้ความว่า ผู้ตายและจำเลยต่างไปเที่ยวบ้านงานศพ พอตกดึกผู้ตายกับพวกรวม 4 คนไปหยุดยืนอยู่ใต้ต้นไม้ในที่มืดตรงทางที่จำเลยจะผ่านกลับบ้าน ครู่หนึ่งจำเลยกับ ค.และ ส.เดินผ่านมาผู้ตายเอาไม้ขนาดใหญ่เท่าแขนตี ค.ล้มลง จำเลยกลัวจะถูกทำร้ายอย่าง ค. จึงวิ่งหนี ผู้ตายไล่ไปราว 10 วาทันกันผู้ตายเอาไม้ตีจำเลย แต่ไม้พลาดไปถูกเสาร้านฟางไม่ถูกจำเลย จำเลยจับไม้ไว้แล้วเอามีดแทงผู้ตายถูกที่ท้องหนึ่งที แทงแล้วจำเลยวิ่งหนีต่อไปผู้ตายถูกแทงถึงแก่ความตายในคืนนั้น โจทก์ขอให้ลงโทษจำเลยตามกฎหมายลักษณะอาญา มาตรา 249 จำเลยต่อสู้ว่า แทงเพื่อป้องกันตัว

ศาลชั้นต้นเห็นว่า การกระทำของจำเลยไม่ใช้ป้องกันตัวจำเลยแทงผู้ตายเพราะถูกยั่วโทสะ ให้จำคุก 15 ปี ตามมาตรา 249 ลดฐานถูกยั่วโทสะกึ่งหนึ่ง และลดฐานปราณี 1 ใน 3 เหลือ 5 ปี

ศาลอุทธรณ์เห็นว่า เป็นการป้องกันตัวพอสมควรแก่เหตุพิพากษายกฟ้อง

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาเห็นพ้องด้วยศาลอุทธรณ์ว่า จำเลยแทงผู้ตายก็เพื่อป้องกันตัว ไม่ให้ผู้ตายทำร้ายจำเลยต่อไป เป็นการป้องกันตัวพอสมควรแก่เหตุ

พิพากษายืน