คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 243/2493

ผู้ตายก่อเหตุขึ้นก่อนโดยไปดักทำร้ายจำเลยกับพวกอยู่ในที่มืด พอจำเลยกับพวกมาผู้ตายตีพวกของจำเลยคนหนึ่งล้มลง จำเลยวิ่งหนีผู้ตายมีไม้ขนาดใหญ่ไล่จำเลยไปทันก็ตีจำเลยแต่ไม้ไปถูกร้านฟางรับไว้ จำเลยจับไม้ไว้และแทงผู้ตายถูกที่ท้องหนึ่งที แล้วจำเลยวิ่งหนีต่อไปผู้ตายถึงแก่ความตายดังนี้ถือว่าการกระทำของจำเลยเป็นการป้องกันตัวพอสมควรแก่เหตุ

ได้ความว่าผู้ตายและจำเลยต่างไปเที่ยวบ้านงานศพ พอตกดึกผู้ตายกับพวกรวม ๔ คนไปหยุดยืนอยู่ใต้ต้นไม้ในที่มืดตรงทางที่จำเลยจะผ่านกลับบ้าน ครู่หนึ่งจำเลยกับ ค. และ ส. เดินผ่านมา ผู้ตายเอาไม้ขนาดใหญ่เท่าแขนตี ค. ล้มลงจำเลยกลับจะถูกทำร้ายอย่าง ค. จึงวิ่งหนี ผู้ตายไล่ไปราว ๑๐ วาทันกันผู้ตายเอาไม้ตีจำเลย แต่ไม้พลาดไปถูกเสาร้านฟางไม่ถูกจำเลย จำเลยจับไม้ไว้แล้ว เอามีดแทงผู้ตายถูกที่ท้องหนึ่งทีแทงแล้วจำเลยวิ่งหนีต่อไป ผู้ตายถูกแทงถึงแก่ความตายในคืนนั้น โจทก์ขอให้ลงโทษจำเลยตามกฎหมายลักษณะอาญามาตรา ๒๔๙ จำเลยต่อสู้ว่า แทงเพื่อป้องกันตัว

ศาลชั้นต้นเห็นว่า การกระทำของจำเลยไม่ใช่ป้องกันตัว จำเลยแทงผู้ตายเพราะถูกยั่วโทษะ ให้จำคุก ๑๕ ปี ตามมาตรา ๒๔๙ ลดฐานถูกยั่วโทษะกึ่งหนึ่ง และลดฐานปราณี ๑ ใน ๓ เหลือ ๕ ปี

ศาลอุทธรณ์เห็นว่า เป็นการป้องกันตัวพอสมควรแก่เหตุ พิพากษายกฟ้อง

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาเห็นพ้องด้วยศาลอุทธรณ์ว่า จำเลยแทงผู้ตายก็เพื่อป้องกันตัว ไม่ให้ผู้ตายทำร้ายจำเลยต่อไปเป็นการป้องกันตัวพอสมควรแก่เหตุ

พิพากษายืน