คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 2456/2516

โจทก์ฟ้องว่า จำเลยทั้งสามคนร่วมกันปล้นทรัพย์โดยใช้มีดและปืนขู่ผู้เสียหายและจำเลยที่ 1 มีปืนพกไม่มีทะเบียนไว้ในครอบครองหนึ่งกระบอกโดยไม่รับอนุญาต ขอให้ลงโทษตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 340 และพระราชบัญญัติอาวุธปืนฯ ศาลชั้นต้นพิพากษาว่าจำเลยทั้งสามมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญาที่โจทก์ฟ้อง แต่ให้ลงโทษตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 340 อันเป็นกระทงหนักที่สุด จำเลยทั้งสามอุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์เห็นว่าความผิดฐานมีอาวุธปืนนั้นโจทก์ไม่นำสืบให้ชัด ลงโทษจำเลยที่ 1 ฐานนี้ไม่ได้พิพากษาแก้ให้ยกฟ้องสำหรับจำเลยที่ 1 เฉพาะข้อหานี้เสีย โจทก์และจำเลยที่ 1 ที่ 2 ฎีกา ศาลฎีกาเห็นว่ายังฟังไม่ได้ว่าจำเลยที่ 1 ใช้ปืนจี้ผู้เสียหาย และเห็นว่าโจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษเฉพาะจำเลยที่ 1ฐานมีอาวุธปืนโดยไม่รับอนุญาต แต่คำพิพากษาศาลชั้นต้นนั้นแปลได้ว่าจำเลยที่ 2 ที่ 3 มีความผิดฐานนี้ด้วย เป็นการพิพากษาเกินคำขอและศาลอุทธรณ์มิได้วินิจฉัยปัญหาข้อนี้ไว้ คำพิพากษาของศาลล่างยังคลาดเคลื่อนอยู่ ดังนี้ศาลฎีกาพิพากษาแก้เป็นว่า จำเลยทั้งสามมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 340 เท่านั้น

โจทก์ฟ้องว่า จำเลยทั้งสามกับพวกอีก 1 คน ร่วมกันมีมีดปลายแหลมและปืนปล้นทรัพย์ของผู้เสียหายโดยใช้มีดและปืนขู่เข็ญผู้เสียหายและใช้กำลังกายรัดคอผู้เสียหายใช้มีดปลายแหลมแทงผู้เสียหายและชกต่อยผู้เสียหาย จำเลยที่ 1 มีอาวุธปืนพกไม่มีทะเบียนหนึ่งกระบอกไว้ในความครอบครองโดยไม่ได้รับอนุญาต ขอให้ลงโทษตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 340, 83 และพระราชบัญญัติอาวุธปืนฯ คืนธนบัตรและเหรียญบาทของกลางให้ผู้เสียหาย ให้จำเลยใช้ราคาทรัพย์ที่ยังไม่ได้คืนแก่ผู้เสียหาย ริบมีดของกลางกับเพิ่มโทษจำเลยที่ 1 ตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 93

จำเลยทั้งสามให้การปฏิเสธ จำเลยที่ 1 รับว่าเคยต้องโทษและพ้นโทษตามฟ้อง

ศาลชั้นต้นเชื่อว่าจำเลยทั้งสามกระทำผิดและมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญาที่โจทก์ฟ้อง พิพากษาลงโทษจำเลยตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 340 วรรค 2 อันเป็นกระทงหนักที่สุด ให้จำคุกจำเลยคนละสิบปี เพิ่มโทษจำเลยที่ 1 กึ่งหนึ่งตามมาตรา 93 คงจำคุกจำเลยที่ 1สิบห้าปี คืนของกลางแก่ผู้เสียหาย และให้จำเลยคืนหรือใช้ราคาทรัพย์ที่ขาด 10 บาทแก่ผู้เสียหาย ของกลางริบ

จำเลยทั้งสามอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์วินิจฉัยว่า คดีเกี่ยวกับความผิดฐานมีอาวุธปืนโดยไม่ได้รับอนุญาตนั้น โจทก์ไม่นำสืบให้ชัดเจน ประกอบกับไม่ได้ปืนเป็นของกลางอาจเป็นปืนที่ใช้ยิงไม่ได้ หรืออาจมีทะเบียนแล้วก็ได้ลงโทษจำเลยที่ 1 ฐานมีอาวุธปืนโดยไม่ได้รับอนุญาตไม่ได้ พิพากษาแก้คำพิพากษาศาลชั้นต้นเป็นว่าจำเลยที่ 1 ไม่มีความผิดฐานมีอาวุธปืนไม่มีทะเบียนไว้ในครอบครองตามฟ้องให้ยกฟ้องสำหรับจำเลยที่ 1 เฉพาะข้อหาและคำขอข้อนี้เสีย นอกจากที่แก้นี้คงให้เป็นไปตามคำพิพากษาศาลชั้นต้น

โจทก์และจำเลยที่ 1 ที่ 2 ฎีกา

ศาลฎีกาไม่รับวินิจฉัยฎีกาของจำเลยที่ 1 เพราะไม่ระบุข้อเท็จจริงโดยย่อ และฟังว่าจำเลยที่ 2 กระทำความผิดฐานปล้นทรัพย์จริงดังฟ้อง แต่เห็นว่าข้อเท็จจริงยังไม่สนิทใจที่จะเชื่อว่าจำเลยที่ 1 ใช้อาวุธปืนจี้ผู้เสียหาย แล้วศาลฎีกาวินิจฉัยต่อไปว่าโจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษเฉพาะจำเลยที่ 1 ในความผิดฐานมีอาวุธปืนไม่มีทะเบียนโดยไม่ได้รับอนุญาต แต่คำพิพากษาของศาลชั้นต้นแปลได้ว่าจำเลยที่ 2 ที่ 3 มีความผิดฐานนี้ด้วย เป็นการพิพากษาเกินคำขอ และศาลอุทธรณ์ไม่วินิจฉัยในปัญหาข้อนี้ คำพิพากษาของศาลล่างดังกล่าวคลาดเคลื่อนอยู่

พิพากษาแก้คำพิพากษาศาลอุทธรณ์เป็นว่า จำเลยที่ 1 ที่ 2 ที่ 3มีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 340 วรรค 2, 83 ให้จำคุกคนละสิบปี เพิ่มโทษจำเลยที่ 1 กึ่งหนึ่งตามมาตรา 93 คงจำคุกจำเลยที่ 1 สิบห้าปีคืนธนบัตรและเหรียญบาทรวม 25 บาทของกลางแก่ผู้เสียหาย ให้จำเลยร่วมกันคืนหรือใช้ราคาทรัพย์ที่ยังขาดอีก 10 บาทแก่ผู้เสียหาย ริบมีดของกลาง คำขอของโจทก์นอกจากนี้ให้ยก