คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 255/2503

จำเลยนำสุราต่างประเทศออกแสดงเพื่อขายโดยมิได้รับอนุญาตอันเป็นการฝ่าฝืน พ.ร.บ. สุรา พ.ศ. 2493 ม.17 นั้น ม. 45 ไม่ได้บัญญัติให้ริบสุราดังกล่าว แสดงว่ากฎหมายไม่ประสงค์จะให้ริบสุราของกลางในกรณีเช่นนี้ด้วยเลย

(อ้างฎีกาที่ 508/2494)

ได้ความตามฟ้องและคำรับสารภาพของจำเลยว่า จำเลยขายและนำออกแสดงเพื่อขายสุราต่างประเทศ โดยไม่ได้รับอนุญาต

ศาลชั้นต้นลงโทษจำเลยตาม พ.ร.บ. สุรา พ.ศ. ๒๔๙๓ ม.๑๗, ๔๐ จำเลยรับลดกึ่งแล้วคงปรับ ๒๕๐ บาท และเห็นว่า พ.ร.บ. สุรา พ.ศ. ๒๔๙๓ ม. ๔๕ ไม่มีข้อความให้ริบสุราที่นำออกแสดงเพื่อขายด้วย จึงเห็นได้ว่าไม่ประสงค์จะให้ริบในกรณีเช่นนี้ ให้คืนสุราต่างประเทศของกลาง ๑๑๖ ขวดแก่จำเลย

โจทก์อุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้โทษเป็นลดรับสารภาพกึ่งหนึ่งแล้วคงปรับ ๑,๐๐๐ บาทนอกจากนี้ให้เป็นไปตามคำพิพากษาของศาลชั้นต้น

โจทก์ฎีกาขอให้ริบสุราต่างประเทศของกลาง

ศาลฎีกาเห็นว่าจำเลยนำสุราต่างประเทศ ๑๑๖ ขวด ออกแสดงเพื่อขายโดยมิได้รับอนุญาตอันเป็นการฝ่าฝืน พ.ร.บ. สุรา พ.ศ. ๒๔๙๓ ม.๑๗ นั้น ม. ๔๕ ไม่ได้บัญญัติให้ริบสุราดังกล่าว แสดงว่ากฎหมายไม่ประสงค์จะให้ริบสุราของกลางในกรณีเช่นนี้ด้วยเลย ตาม ฎีกาที่ ๕๐๘/๒๔๙๔ พิพากษายืน