คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 2613/2517

ข้อที่ว่า การซื้อขายเป็นการซื้อขายสังหาริมทรัพย์เกินกว่า500 บาท แต่มิได้มีหลักฐานเป็นหนังสือลงลายมือชื่อฝ่ายที่ต้องรับผิดเป็นสำคัญ จะฟ้องร้องบังคับคดีหาได้ไม่นั้น เป็นปัญหาในอำนาจฟ้องอันเกี่ยวด้วยความสงบเรียบร้อยของประชาชน

การซื้อขายกระดาษรายพิพาท จำเลยได้รับมอบกระดาษไปครบถ้วนตามที่สั่งซื้อแล้วถือว่าเป็นการซื้อขายเด็ดขาด ซึ่งมีการชำระหนี้แล้ว โจทก์ผู้ขายมีสิทธิฟ้องเรียกราคากระดาษได้โดยไม่ต้องมีหลักฐานเป็นหนังสือ

โจทก์ฟ้องว่า จำเลยสั่งซื้อกระดาษจากโจทก์รวม ๑๑ ครั้งเป็นเงิน ๓๙,๖๕๐ บาท ขอให้พิพากษาบังคับจำเลยทั้งสองร่วมกันชำระเงินรวม ๔๐,๑๓๙ บาทพร้อมทั้งดอกเบี้ย

จำเลยทั้งสองให้การว่า จำเลยไม่เคยเป็นลูกค้า และไม่ได้เป็นหนี้โจทก์

ศาลชั้นต้นพิพากษาให้จำเลยทั้งสองชำระเงิน ๓๙,๖๕๐ บาทแก่โจทก์กับดอกเบี้ยร้อยละเจ็ดครึ่งต่อปี

จำเลยทั้งสองอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

จำเลยทั้งสองฎีกา

ปัญหาที่จะวินิจฉัยมีว่า จำเลยได้ซื้อกระดาษและค้างชำระหนี้โจทก์หรือไม่ ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์ได้วินิจฉัยต้องกันมาว่า จำเลยได้ซื้อเชื่อกระดาษไปจากโจทก์ นายไพโรจน์และนายมานะพี่ชายจำเลยที่ ๒ ซึ่งเคยเป็นหุ้นส่วนอยู่ในห้างจำเลยที่ ๑ ได้ออกเช็คค่ากระดาษมอบให้นายเตียงเอี๋ยวมาให้โจทก์ ข้อที่จำเลยฎีกาว่าการซื้อขายกระดาษรายพิพาทนี้เป็นการซื้อขายสังหาริมทรัพย์เกินกว่า ๕๐๐ บาท แต่มิได้มีหลักฐานเป็นหนังสือลงลายมือชื่อฝ่ายที่ต้องรับผิดเป็นสำคัญจะฟ้องร้องบังคับคดีหาได้ไม่ปัญหาข้อนี้จำเลยมิได้ยกขึ้นว่ากล่าวมาแต่ในศาลชั้นต้น แต่เป็นปัญหาในอำนาจฟ้องอันเกี่ยวด้วยความสงบเรียบร้อยของประชาชน ศาลฎีกาเห็นว่าในการซื้อขายกระดาษรายพิพาทนี้ จำเลยได้รับมอบกระดาษไปครบถ้วน ตามที่สั่งซื้อแล้ว ถือว่าเป็นการซื้อขายเด็ดขาดซึ่งได้มีการชำระหนี้แล้วโจทก์ผู้ขายมีสิทธิฟ้องเรียกราคากระดาษได้โดยไม่ต้องมีหลักฐานเป็นหนังสือไม่จำต้องวินิจฉัยฎีกาของจำเลยต่อไปว่าเช็คหมาย จ.๓ จ.๔ มีผลผูกพันจำเลยเพียงไรหรือไม่ เพราะโจทก์ไม่ได้ฟ้องเรียกเงินจำเลยตามเช็คนั้น

พิพากษายืน