คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 262/2510

ในกรณีที่จำเลยเข้ามอบตัวต่อเจ้าพนักงานและให้การรับสารภาพแต่ด้วยความมุ่งหมายที่จะให้เจ้าพนักงานกันจำเลยไว้เป็นพยานครั้นการไม่เป็นไปตามความประสงค์เมื่อคดีมาสู่ศาลจำเลยก็กลับให้การต่อสู้คดีตลอดมา เช่นนี้แม้คำให้การชั้นสอบสวนของจำเลยจะเป็นประโยชน์ก็สมควรลดโทษให้จำเลยหนึ่งในสามเท่านั้น

โจทก์ฟ้องว่า จำเลยกับพวกที่หลบหนีอีก 3 คนปล้นทรัพย์ขอให้ลงโทษและเพิ่มโทษ

จำเลยให้การปฏิเสธอ้างฐานที่อยู่ คงรับแต่ข้อเคยต้องโทษ

ศาลชั้นต้นพิพากษาวางโทษจำคุก 12 ปี เพิ่มโทษหนึ่งในสามตามมาตรา 92 เป็นโทษ 16 ปี และลดฐานปรานีตามมาตรา 78 เพราะคำให้การชั้นสอบสวนของจำเลยเป็นประโยชน์แก่การพิจารณา คงให้จำคุกจำเลย 10 ปี 8 เดือน

จำเลยอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้ให้กำหนดโทษจำเลย 10 ปี เพิ่มโทษหนึ่งในสามรวมเป็นโทษ 13 ปี 4 เดือน และลดโทษให้กึ่งหนึ่ง คงจำคุกจำเลย 6 ปี 8 เดือน

โจทก์ฎีกาว่าควรลดโทษให้จำเลยเพียงหนึ่งในสาม

ศาลฎีกาปรึกษาคดีแล้ว ปัญหามาสู่ศาลฎีกาในข้อดุลพินิจว่าการที่จำเลยให้การรับชั้นสอบสวนในคดีนี้ ศาลควรลดโทษให้จำเลยเท่าไรคดีนี้ แม้จำเลยจะเข้ามอบตัวต่อเจ้าพนักงานและให้การรับสารภาพแต่ด้วยความมุ่งหมายที่จะให้เจ้าพนักงานกันจำเลยไว้เป็นพยานครั้นการไม่เป็นไปตามความประสงค์ เมื่อคดีมาสู่ศาล จำเลยก็กลับให้การต่อสู้คดีตลอดมา แม้คำให้การชั้นสอบสวนของจำเลยจะเป็นประโยชน์ก็ดี การที่ศาลชั้นต้นลดโทษให้จำเลยหนึ่งในสามในกรณีเช่นนี้ก็นับว่าสมควรแก่ดุลพินิจแล้ว

พิพากษาแก้ ให้ลดโทษหนึ่งในสาม คงให้จำคุกจำเลย 8 ปี 10 เดือน 20 วัน