คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 267/2491

จำเลยขอให้ศาลชี้ขาดปัญหาข้อกฎหมายเบื้องต้นตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่งมาตรา 24 ศาลชั้นต้นวินิจฉัยแล้วมีคำสั่งให้ยกคำขอของจำเลยเสีย จำเลยอุทธรณ์คำสั่งศาลชั้นต้นต่อศาลอุทธรณ์ ศาลชั้นต้นคงดำเนินการพิจารณาคดีต่อไปแล้วพิพากษาให้จำเลยแพ้คดี จำเลยมิได้อุทธรณ์คำพิพากษาศาลชั้นต้นอีก ดังนี้ ถือว่าคดีย่อมถึงที่สุดเด็ดขาดตามคำพิพากษาของศาลชั้นต้นแล้ว เมื่อศาลอุทธรณ์ยืนตามคำสั่งศาลชั้นต้นที่ยกคำขอของจำเลยนั้น จำเลยฎีกาคำสั่งนั้นต่อศาลฎีกาอีก ก็ไม่เป็นประโยชน์แก่คดีจำเลยอย่างใด เพราะศาลฎีกาไม่อาจจะพิพากษายกหรือแก้ไขเปลี่ยนแปลงคำพิพากษาของศาลชั้นต้นที่ถึงที่สุดเด็ดขาดแล้วนั้นได้ และฎีกาชนิดนี้ไม่เป็นประเด็นในผลแห่งคดีศาลฎีกาไม่จำต้องวินิจฉัย

โจทก์ฟ้องขับไล่จำเลยออกจากสถานที่เช่า

จำเลยต่อสู้ว่า มติคณะกรรมการควบคุมไม่ชอบและยกข้อกฎหมายว่าโจทก์มิใช่ผู้ให้เช่าเดิม ขึ้นตัดฟ้อง ขอให้ศาลชี้ขาดข้อตัดฟ้องก่อน

ศาลชั้นต้นมีคำสั่ง ให้ยกข้อตัดฟ้องของจำเลย

จำเลยอุทธรณ์คำสั่งศาลชั้นต้น

ศาลชั้นต้นดำเนินการพิจารณาต่อไปแล้ว พิพากษาขับไล่จำเลย

จำเลยมิได้อุทธรณ์คำพิพากษาของศาลชั้นต้นอีก ต่อมาศาลอุทธรณ์พิพากษาในเรื่องอุทธรณ์คำสั่งของจำเลยว่า ไม่มีเหตุเปลี่ยนแปลงคำสั่งศาลชั้นต้น จึงพิพากษายืนตาม

จำเลยฎีกาคำพิพากษาศาลอุทธรณ์

ศาลฎีกาเห็นว่า คดีนี้ศาลชั้นต้นได้พิพากษาแล้วให้จำเลยแพ้คดีจำเลยมิได้อุทธรณ์คำพิพากษาศาลชั้นต้น คดีย่อมถึงที่สุดเด็ดขาดตามคำพิพากษาศาลชั้นต้น ที่จำเลยฎีกาแต่เฉพาะข้อเรื่องคำสั่งศาลในการวินิจฉัยชี้ขาดเบื้องต้นที่ยังมิได้ทำให้คดีเสร็จเด็ดขาดไปทั้งเรื่อง มาสู่ศาลฎีกานั้น ย่อมไม่มีประโยชน์แก่คดีของจำเลยเพราะศาลฎีกาไม่อาจจะพิพากษายกหรือแก้ไขเปลี่ยนแปลงคำพิพากษาของศาลชั้นต้นที่ถึงที่สุดเด็ดขาดแล้วนั้นได้ ฎีกาจำเลยไม่เป็นประเด็นในผลแห่งคดี ศาลฎีกาไม่จำต้องวินิจฉัย จึงพิพากษาให้ยกฎีกาจำเลย