โจทก์ ฟ้อง ว่า จำเลย ที่ 1 เป็น เจ้าพนักงาน ที่ดิน จำเลย ที่ 2เป็น นาย ช่าง รังวัด 4 เดิม นาง เนื่อง พหุชนม์ เป็น เจ้าของ ที่ดิน โฉนด ที่ดิน เลขที่ 461 ต่อมา ได้ มี การ แบ่ง ที่ดิน เป็น 22 แปลง และ มี การโอน ขาย เป็น ทอด ๆ โดย โจทก์ ซื้อ ที่ดิน เลขที่ 72 ไว้ เป็น กรรมสิทธิ์และ นาง คำผง มุนนี ซื้อ ที่ดิน เลขที่ 73 เป็น กรรมสิทธิ์ ต่อมา โจทก์ กล่าวหา ว่า นาง คำผง รุกล้ำ เข้า มา ใน ที่ดิน ของ โจทก์ จำเลย ที่ 1มี คำสั่ง ให้ จำเลย ที่ 2 ออก มา สอบ เขต พบ ว่า มี หลักเขต ด้าน ทิศใต้ระหว่าง ที่ดิน หมายเลข ที่ 72 และ 73 ได้ ล้ำ เข้า มา ใน ที่ดิน ของ โจทก์จำเลย ที่ 1 จึง มี หน้าที่ สั่ง ให้ จำเลย ที่ 2 ซึ่ง เป็น ผู้ อยู่ ใต้ บังคับบัญชา ให้ ถอน หลักเขต ที่ รุกล้ำ เข้า ไป ฝัง อยู่ ใน ที่ดิน หมายเลข 72 แล้วนำ มา ฝัง ตาม แนวเขต ที่ ถูกต้อง ขอให้ พิพากษา ให้ จำเลย ที่ 1 สั่งให้ จำเลย ที่ 2 ถอน หลักเขต โฉนด ออกจาก ที่ดิน เลขที่ 72 ตาม แผนที่สังเขป ท้ายฟ้อง เครื่องหมาย วงกลม หมายเลข 1 แล้ว นำ ไป ฝัง ใหม่ตาม แผนที่ สังเขป เครื่องหมาย วงกลม หมายเลข 2
ศาลชั้นต้น พิพากษายก ฟ้อง
โจทก์ อุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์ ภาค 1 พิพากษายืน
โจทก์ ฎีกา
ศาลฎีกา วินิจฉัย ว่า "เห็นว่า ตาม คำฟ้อง ของ โจทก์ ไม่ปรากฏ ว่าจำเลย ทั้ง สอง ได้ โต้แย้ง สิทธิ ของ โจทก์ ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 55 แต่อย่างใด ทั้ง ไม่มีบท กฎหมาย ใด กำหนด หน้าที่ ให้ จำเลย ทั้ง สอง ที่ จะ ต้อง กระทำ ได้ ดัง ที่โจทก์ อ้าง ใน เมื่อ เจ้าของ กรรมสิทธิ์ ที่ดิน ข้างเคียง ยัง โต้เถียงกรรมสิทธิ์ กัน อยู่ ว่า แนวเขต ที่ดิน ข้างเคียง นั้น อยู่ ที่ ใดที่ ศาลชั้นต้น และ ศาลอุทธรณ์ ภาค 1 พิพากษา ชอบแล้ว ศาลฎีกา เห็นพ้องด้วย ฎีกา ของ โจทก์ ฟังไม่ขึ้น "
พิพากษายืน