โจทก์ฟ้องว่า โจทก์เป็นเจ้าของกรรมสิทธิ์ที่ดินโฉนดหมายเลข ๗๐๘๓ ตำบลสี่แยกมหานาค (ดุสิต) อำเภอดุสิต กรุงเทพมหานคร เนื้อที่ประมาณ ๙ ไร่ ๑๙ ตารางวา จำเลยเข้ามาปลูกบ้านไม้ชั้นเดียวเลขที่ ๓๙๕ เนื้อที่ประมาณ ๑๐ ตารางวาในที่ดินของโจทก์ โดยไม่มีนิติสัมพันธ์กับโจทก์ประการใด เป็นการละเมิด ขอให้ศาลขับไล่จำเลยและบริวารให้รื้อถอนบ้านดังกล่าวออกไปจากที่ดินของโจทก์
จำเลยให้การปฏิเสธการมอบอำนาจฟ้องของโจทก์และต่อสู้ว่าฟ้องโจทก์เคลือบคลุม ไม่บรรยายให้ชัดว่าที่ดินโฉนดของโจทก์ทิศเหนือ ทิศใต้ ทิศตะวันออก และทิศตะวันตกจดเขตที่ดินของใคร ที่ดินตรงที่จำเลยปลูกบ้านเลขที่ ๓๙๕ เป็นของจำเลยพระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ ๓ พระราชทานยกให้ เนื้อที่ ๑๒ ตารางวาจำเลยครอบครองมาโดยสงบ เปิดเผย และด้วยเจตนาเป็นเจ้าของมาเกือบ ๕๐ ปี จำเลยไม่ได้กระทำละเมิดต่อโจทก์ ขอให้ยกฟ้อง
ศาลชั้นต้นพิจารณาแล้ว พิพากษาขับไล่จำเลยและบริวารให้รื้อถอนบ้านเลขที่ ๓๙๕ ออกไปจากที่ดินของโจทก์
จำเลยอุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
จำเลยฎีกา
คดีมีปัญหาในชั้นฎีกาเพียงข้อเดียวว่าฟ้องโจทก์เคลือบคลุมหรือไม่แล้ววินิจฉัยว่า โจทก์บรรยายฟ้องมาชัดเจนแล้วว่า จำเลยปลูกบ้านเนื้อที่ประมาณ ๑๐ ตารางวา ในที่ดินของโจทก์โฉนดหมายเลขที่ ๗๐๘๓ ตำบลสี่แยกมหานาค (ดุสิต) อำเภอดุสิต กรุงเทพมหานคร แม้โจทก์จะไม่ระบุอาณาเขตที่ดินของโจทก์มาว่า ทิศเหนือ ทิศใต้ ทิศตะวันออก และทิศตะวันตกจดเขตที่ดินของใคร จำเลยก็อาจเข้าใจข้อหาในฟ้องได้ชัดเจนแล้ว ฟ้องโจทก์ไม่เคลือบคลุม
พิพากษายืน