คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 286/2490

โจทก์สืบว่าผู้ถูกทำร้ายทำงานไม่ได้เกินกว่า 20 วัน แต่ไม่ปรากฏว่า เป็นงานประกอบการหาเลี้ยงชีพตามปรกติหรืองานอะไรนั้น จะลงโทษฐานทำร้ายถึงสาหัส ตาม ม.256(8) ไม่ได้.

ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์ลงโทษตาม ม. ๒๕๔ โจทก์ฎีกาขอให้ลงโทษตาม ม. ๒๕๖

ศาลฎีกาเห็นว่าโจทก์สืบลอย ๆ ว่า ผู้ถูกทำร้ายทำงานไม่ได้กว่า ๒๐ วัน ไม่ได้ สืบให้แน่ลงไปว่างานที่ทำไม่ได้นั้นเป็นงานประกอบการหาเลี้ยงชีพ ตามปรกติหรืองานอะไรอื่น เมื่อโจทก์ไม่สืบให้ชัดตามที่บัญญัติไว้ใน ม. ๒๕๖(๘) จึงฟังเป็นบาดเจ็บสาหัสไม่ได้ จึงพิพากษายืนตามศาลล่าง