คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 288/2488

การที่ผู้เป็นหุ้นส่วนคนใดคนหนึ่งกู้เงินเขามาใช้ในกิจการค้าขายของหุ้นส่วน ผู้เป็นหุ้นส่วนทุกคนย่อมมีความผูกพันในกิจการนั้นๆ

เมื่อศาลพิพากษาให้ผู้เป็นหุ้นส่วนคนหนึ่งรับผิดในหนี้สินของห้างหุ้นส่วนแล้ว เจ้าหนี้ตามคำพิพากษาย่อมมีอำนาจยึดทรัพย์ที่เป็นของหุ้นส่วนได้ หุ้นส่วนอื่นไม่มีอำนาจร้องขัดทรัพย์.

โจทก์ซี่งเป็นเจ้าหนี้ตามคำพิพากษาได้ยีดทรัพย์ของจำเลยเพื่อขายทอดตลาด ผู้ร้องได้ร้องขอให้ศาลปล่อยทรัพย์ที่ยึดนั้น อ้างว่าเป็นทรัพย์ของตน

ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์พิพากษาให้ถอนการยึดทรัพย์นั้น โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า โรงสีรายที่โจทก์ยึดนี้เป็นของหุ้นส่วน คือผู้ร้อง นางเหนี่ยวและขุนวิสูตรวานิชตามสัญญาเข้าหุ้นส่วนปรากฎว่า ผู้ร้องและนางเหนี่ยวลงเงินเป็นทุน ขุนวิสูตรลงแรงและเป็นผู้จัดการโรงสีขุนวิสูตรได้กู้เงินของโจทก์มาใช้ในกิจการค้าของโรงสี ต่อมาขุนวิสูตรตาย โจทก์ได้ฟ้องเรียกเงินจากจำเลยซึ่งเป็นบุตรและผู้รับมรดกของขุนวิสูตร ศาลฎีกาเห็นว่า ถึงแม้สัญญากู้จะทำในนามขุนวิสูตรผู้เดียว แต่เมื่อปรากฎว่าหนี้รายนี้ได้นำมาใช้ในกิจการค้าของโรงสีซึ่งขุนวิสูตรเป็นผู้จัดการและเป็นหุ้นส่วนอยู่กับผู้ร้อง โจทก์ซึ่งเป็นเจ้าหนี้ก็มีอำนาจยึดโรงสีของหุ้นส่วนได้ เพราะการที่ผู้เป็นหุ้นส่วนคนใดคนหนึ่งกู้เงินเขามาใช้ในกิจการค้าขายของหุ้นส่วนผู้เป็นหุ้นส่วนทุกคนย่อมมีความผูกพันในกิจการนั้น ๆ จึงพิพากษาให้โจทก์มีสิทธิยึดทรัพย์รายนี้ได้