คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 2900/2530

ข้ออ้างของทนายจำเลยในการขอขยายระยะเวลาอุทธรณ์ที่ว่าจำเลยไม่นำหนังสือรับรองที่ใช้ประกอบคำอุทธรณ์มาให้ทนายจำเลยกับอ้างประโยชน์แห่งความยุติธรรม และมิได้ทำให้โจทก์เสียเปรียบในรูปคดีนั้น มิใช่พฤติการณ์พิเศษที่ศาลจะสั่งขยายระยะเวลายื่นอุทธรณ์ตาม ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 15ประกอบกับ ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 23.

คดีสืบเนื่องมาจากศาลชั้นต้นพิพากษา เมื่อวันที่ 26กุมภาพันธ์ 2529 ว่าจำเลยกระทำความผิดต่อพระราชบัญญัติอาวุธปืน ฯ และลหุโทษ ให้ปรับจำเลย 700 บาท

ต่อมาวันที่ 13 มีนาคม 2529 จำเลยยื่นคำร้องขอขยายระยะเวลายื่นอุทธรณ์ออกไปอีก 7 วัน

ศาลชั้นต้นมีคำสั่งว่าไม่มีพฤติการณ์พิเศษ ยกคำร้อง

จำเลยอุทธรณ์คำสั่ง

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า ปรากฏจากสำนวนว่า ในวันสุดท้ายของอายุอุทธรณ์ จำเลยยื่นคำร้องขอขยายระยะเวลายื่นอุทธรณ์อ้างเหตุว่าจำเลยติดต่อให้ทนายจำเลยยื่นอุทธรณ์ ทนายจำเลยสอบถามจำเลย จำเลยบอกว่าเป็นพนักงานเจ้าหน้าที่อยู่ที่สถานีขนส่งบริษัทขนส่ง จำกัด อำเภอชุมแพทนายจำเลยให้ไปเอาหนังสือรับรองจากนายสถานีและทะเบียนปืนที่จังหวัดพิจิตรจนถึงวันยื่นคำร้องดังกล่าว จำเลยยังไม่กลับมา เพื่อประโยชน์แห่งความยุติธรรม มีความจำเป็นต้องขอขยายระยะเวลายื่นอุทธรณ์ออกไปอีก 7 วันมิได้ทำให้โจทก์ได้รับความเสียเปรียบในรูปคดี พิเคราะห์แล้ว เห็นว่า ข้ออ้างที่ทนายจำเลยอ้างต่อศาลชั้นต้นว่า จำเลยไม่นำหนังสือรับรองที่ใช้ประกอบคำอุทธรณ์มาให้ทนายจำเลย กับอ้างประโยชน์แห่งความยุติธรรม มิได้ทำให้โจทก์เสียเปรียบในรูปคดีนั้นมิใช่พฤติการณ์พิเศษที่ศาลจะสั่งขยายระยะเวลายื่นอุทธรณ์ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณษความอาญา มาตรา 15 ประกอบกับประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 23

พิพากษายืน.