คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 2974/2532

ในวันนัดสืบพยานโจทก์นัดแรก ทนายจำเลยมอบฉันทะให้เสมียนทนายมายื่นคำร้องขอเลื่อนคดีเพราะป่วย ศาลอนุญาตให้เลื่อนไปนัดสืบพยานโจทก์วันที่ 28 และ 29 กรกฎาคม 2529 แต่เสมียนทนายเข้าใจผิดได้แจ้งให้ทนายจำเลยทราบว่าศาลเลื่อนไปนัดสืบพยานโจทก์ในวันที่ 29 กรกฎาคม 2529 เพียงวันเดียว ซึ่งในวันดังกล่าวทนายจำเลยก็มาศาลและได้ยื่นบัญชีระบุพยานจำเลยในคดีดังกล่าวเพิ่มเติมด้วย แม้เสมียนทนายจำเลยได้ลงลายมือชื่อในรายงานกระบวนพิจารณาของศาลก็ตามก็อาจเข้าใจผิดได้ การที่ทนายจำเลยไม่ทราบวันนัดสืบพยานโจทก์ในวันที่ 28 กรกฎาคม 2529 และไม่มาศาลถือไม่ได้ว่าจำเลยจงใจขาดนัดพิจารณา

โจทก์ฟ้องขอให้จำเลยส่งมอบรถยนต์คันหมายเลขทะเบียน๗ง-๓๙๗๕ กรุงเทพมหานคร ของโจทก์ให้แก่โจทก์ จำเลยให้การต่อสู้คดีศาลชั้นต้นนัดสืบพยานโจทก์ จำเลยขาดนัดพิจารณา ศาลชั้นต้นสืบพยานโจทก์ไปฝ่ายเดียว แล้วพิพากษาให้จำเลยส่งมอบรถยนต์ให้แก่โจทก์ตามฟ้อง จำเลยยื่นคำร้องต่อศาลชั้นต้นขอให้พิจารณาใหม่ อ้างว่าเสมียนทนายจำเลยแจ้งวันนัดสืบพยานโจทก์ให้ทนายจำเลยทราบผิดไปจำเลยมิได้จงใจขาดนัดพิจารณา โจทก์ยื่นคำแถลงคัดค้านว่า จำเลยดำเนินกระบวนพิจารณาในทางประวิงคดี และจงใจขาดนัดพิจารณาศาลชั้นต้นพิจารณาแล้วอนุญาตให้พิจารณาใหม่

โจทก์อุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า ข้อเท็จจริงได้ความว่า ในวันที่นัดสืบพยานโจทก์เป็นครั้งแรกหลังจากที่จำเลยได้ยื่นคำให้การต่อสู้คดีนั้นทนายจำเลยป่วยได้มอบฉันทะให้นายจรูญ เสมียนทนายนำคำร้องมายื่นต่อศาลเพื่อขอเลื่อนคดี ศาลอนุญาตให้เลื่อนไปนัดสืบพยานโจทก์วันที่ ๒๘ กรกฎาคม ๒๕๒๙ เวลา ๑๓.๓๐ นาฬิกา และวันที่ ๒๙ กรกฎาคม ๒๕๒๙ เวลา ๙ นาฬิกา ที่จำเลยอ้างและนำสืบว่า นายจรูญเสมียนทนายเข้าใจว่าศาลนัดสืบพยานโจทก์วันเดียวในวันที่ ๒๙ กรกฎาคม ๒๕๒๙ เวลา ๙ นาฬิกา นายจรูญได้แจ้งให้ทนายจำเลยทราบซึ่งในวันดังกล่าวทนายจำเลยก็ได้มาศาลและได้ยื่นบัญชีระบุพยานจำเลยเพิ่มเติมนั้นจำเลยมีนางศรีสมร คงคะจันทร์ ซึ่งเป็นเจ้าหน้าทีศาลเป็นพยานเบิกความรับรองในข้อนี้ นายจรูญนั้นแม้จะได้ลงลายมือชื่รับทราบวันนัดสืบพยานโจทก์ไว้ในรายงานกระบวนพิจารณาของศาลแต่ก็อาจเข้าใจผิดว่าศาลนัดสืบพยานโจทก์ในวันที่ ๒๙ กรกฎาคม ๒๕๒๙ เพียงวันเดียว คดีมีเหตุผลน่าเชื่อว่าทนายจำเลยไม่ทราบว่าศาลนัดสืบพยานโจทก์ในวันที่ ๒๘ กรกฎาคม ๒๕๒๙ เวลา ๑๓.๓๐ นาฬิกาเป็นวันแรก จึงไม่ได้มาศาลในวันดังกล่าวซึ่งถือได้ว่าจำเลยมิได้จงใจขาดนัดพิจารณา

พิพากษายืน.