คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 308/2499

ได้ความว่าจำเลยใช้มีดปลายแหลมขนาดข่อนค้างใหญ่ตัวมีดวัดได้ยาวถึง 21 ซม. จำเลยแทงผู้ตายโดยเต็มแรงตรงชายโครงด้านขวาซึ่งเป็นที่สำคัญปรากฏว่าผู้ตายถูกแทงเป็นบาดแผลลึกถึง 14 1/2 ซม. กว้าง 3 ซม.ทะลุภายในช่องท้องถึงกะเพาะอาหารลำใส้ขาดทะลักออกมาจุกปากแผลโลหิตตกใน ผู้ตายถูกแทงแล้ววิ่งไล่จำเลยไปได้ 4 วาก็ล้มลงขาดใจตาย การกระทำของจำเลยอาจแลเห็นผลได้ว่าผู้ที่ตนแทงอาจถึงแก่ความตายถือว่าจำเลยฆ่าคนตายโดยเจตนา

จำเลยจะฆ่าคนตายโดยเจตนาหรือไม่เจตนานั้นศาลจะต้องพิเคราะห์ถึงอาวุธที่ใช้ทำร้ายว่าร้ายแรงเพียงใดลักษณะของบาดแผลที่ถูกทำร้าย ผลอันเนื่องมาจากการกระทำร้าย ประกอบกันเข้าเป็นเกณฑ์วินิจฉัยความผิดของจำเลย.

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยบังอาจใช้มีดปลายแหลมตัวมีดยาว ๒๑ ซม.แทงผู้ตาย ๆ โดยเจตนา ขอให้ลงโทษจำเลยตาม ก.ม.อาญา ม.๒๔๙ และริบมีดของกลาง

จำเลยให้การรับว่าได้ใช้มีดแทงผู้ตาย แต่ไม่ตั้งใจจะฆ่าให้ตาย

ศาลชั้นต้นพิจารณาแล้วเห็นว่าจำเลยไม่มีเจตนาฆ่าหากแต่แทงไปถูกที่สำคัญจึงถึงแก่ความตาย จึงพิพากษาว่าจำเลยมีความผิดตาม ก.ม.อาญา ม.๒๕๑ ให้จำคุก ๘ ปี จำเลยรับสารภาพลดให้กึ่งหนึ่งตาม ม.๕๙ คงจำคุก ๔ ปี ของกลางริบ

โจทก์อุทธรณ์ขอให้ลงโทษจำเลยตาม ก.ม.อาญา ม.๒๔๙

ศาลอุทธรณ์เห็นว่าจำเลยมีความผิดฐานฆ่าคนตายโดยเจตนา จึงพิพากษาแก้คำพิพากษาศาลชั้นต้นให้จำคุกจำเลย ๑๕ ปี ตาม ก.ม.อาญา ม.๒๕๙ จำเลยรับสารภาพลดให้กึ่งหนึ่งตาม ก.ม.อาญา ม.๕๙ คงจำคุก ๗ ปี ๖ เดือน นอกจากที่แก้นี้คงเป็นไปตามเดิม

จำเลยฎีกาขอให้ลงโทษตามคำพิพากษาศาลชั้นต้น

ศาลฎีกาประชุมปรึกษาคดีนี้แล้วเห็นว่ามีดของกลางที่จำเลยใช้แทงนายสวัสดิ์ผู้ตายนั้นเป็นมีดปลายแหลมมีขนาดค่อนข้างใหญ่ ตัวมีดวัดได้ยาว ๒๑ ซม.และจำเลยได้แทงนายสวัสดิ์โดยเต็มแรงตรงชายโครงด้านขวาซึ่งเป็นที่สำคัญปรากฏว่าตามรายงานชันสูตรพลิกศพนายสวัสดิ์ผู้ตายว่าผู้ตายถูกแทงเป็นบาดแผลลึกถึง ๑๔ ๑/๒ ซม. กว้าง ๓ ซม. ทลุเข้าภายในช่องท้องถึงกะเพราะอาหารลำใส้ขาดทลักออกมาจุกปากแผลโลหิตตกในเมื่อนายสวัสดิ์ถูกแทงแล้ววิ่งไล่จำเลยไปได้ ๔ วาก็ล้มลงขาดใจตาย การกระทำของจำเลยอาจแลเห็นผลได้ว่าผู้ที่ตนแทงอาจถึงแก่ความตายจำเลยจึงมีความผิดฐานฆ่าคนตายโดยเจตนา ศาลอุทธรณ์พิจารณาปรับบทและกำหนดโทษจำเลยมาชอบแล้ว ฎีกาจำเลยฟังไม่ขึ้น จึงพิพากษายืน.