คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 312/2520

ในการปล้นทรัพย์และทำร้ายเจ้าทรัพย์กับพวกถึงแก่ความตายนั้น ข้อเท็จจริงที่ว่าจำเลยไม่ได้เป็นผู้ลงมือกระทำร้ายผู้ตาย ไม่เป็นเหตุบรรเทาโทษ เพราะมิใช่กรณีที่บัญญัติไว้ในประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 78 และมิใช่เหตุอื่นที่มีลักษณะทำนองเดียวกัน

โจทก์ฟ้อง จำเลยกับพวกได้ร่วมกันปล้นทรัพย์ของผู้ตาย โดยจำเลยกับพวกใช้ปืนและชนวนเป็นอาวุธทำร้ายจนผู้ตายถึงแก่ความตาย เมื่อปล้นทรัพย์เสร็จแล้วยังได้จับตัวบุตรของผู้ตายไปเป็นประกันและได้ทำร้ายจนถึงแก่ความตายอีกคนหนึ่งด้วย

จำเลยให้การปฏิเสธ

ศาลชั้นต้นพิพากษาว่าจำเลยมีความผิดตามฟ้อง ให้ลงโทษประหารชีวิต

จำเลยอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์เห็นว่า ข้อเท็จจริงไม่ปรากฏว่าจำเลยเป็นผู้ลงมือทำร้ายผู้ตายถึงแก่ความตาย มีเหตุบรรเทาโทษ ขอให้ลงโทษจำเลยตามคำพิพากษาศาลชั้นต้น จำเลยฎีกาว่าไม่ได้กระทำผิด

ศาลฎีกาพิจารณาแล้วเชื่อว่าจำเลยกระทำผิดตามฟ้อง และวินิจฉัยปัญหาข้อกฎหมายว่า แม้ข้อเท็จจริงจะฟังได้ว่าจำเลยไม่ได้เป็นผู้ลงมือแระทำร้ายผู้ตายจนถึงแก่ความตายดังข้อวินิจฉัยของศาลอุทธรณ์ก็ตาม แต่เหตุดังว่านี้มิใช่กรณีที่ระบุ หรือเหตุอื่นที่มีลักษณะทำนองเดียวกันตามที่บัญญัติไว้ในประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๗๘ จึงไม่มีเหตุจะบรรเทาโทษแก่จำเลย

พิพากษาแก้เป็นว่า ให้บังคับคดีตามคำพิพากษาศาลชั้นต้น