คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 3144/2533

จำเลยอุทธรณ์คำสั่ง ศาลชั้นต้น ที่ไม่รับอุทธรณ์ โดย นำเงินค่าฤชาธรรมเนียมทั้งปวงมาวางศาล แต่ มิได้นำเงินมาชำระตามคำพิพากษาหรือหาประกันให้ไว้ต่อ ศาลตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 234 และมิได้อ้างในคำร้องว่าจำเลยได้ วางเงินค่าเช่าอันพอชำระหนี้ตาม คำพิพากษาไว้ ณสำนักงานวางทรัพย์กลาง กรมบังคับคดีแล้ว เพิ่งจะมา กล่าวอ้างในฎีกาของจำเลย การที่ศาลอุทธรณ์มีคำสั่งไม่รับอุทธรณ์และยกคำร้องจึงชอบแล้ว.

คดีนี้โจทก์ฟ้องขับไล่จำเลย ศาลชั้นต้นพิพากษาให้จำเลยรื้อถอนบ้านและขนย้ายทรัพย์สินและบริวารออกไปจากที่ดินของโจทก์ และให้จำเลยใช้ค่าเสียหายให้โจทก์เดือนละ 790 บาท นับแต่วันที่ 1พฤศจิกายน 2530 ไปจนกว่าจำเลยและบริวารจะได้ออกไปจากที่ดินพร้อมทั้งรื้อถอนบ้านและขนย้ายทรัพย์สินออกไปจากที่ดินของโจทก์เสร็จสิ้นกับให้จำเลยใช้ค่าฤชาธรรมเนียมแทนโจทก์

จำเลยอุทธรณ์

ศาลชั้นต้นสั่งว่า อุทธรณ์เรื่องบอกกล่าวเลิกสัญญาเช่าเป็นอุทธรณ์ในข้อเท็จจริงซึ่งต้องห้าม อุทธรณ์เรื่องอำนาจฟ้องเป็นปัญหาข้อกฎหมายที่ไม่มีสาระ ส่วนอุทธรณ์คำสั่งศาลที่งดสืบพยานจำเลยเป็นอุทธรณ์คำสั่งในระหว่างพิจารณาซึ่งมิได้โต้แย้งไว้ จึงไม่รับอุทธณ์ของจำเลย

จำเลยอุทธรณ์คำสั่งศาลชั้นต้นที่ไม่รับอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์มีคำสั่งว่า จำเลยมิได้นำเงินมาชำระตามคำพิพากษาหรือหาประกันให้ไว้ต่อศาลตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่งมาตรา 234 จึงไม่มีสิทธิอุทธรณ์คำสั่งไม่รับอุทธรณ์ ให้ยกคำร้อง

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยข้อกฎหมายว่า จำเลยได้ยื่นคำร้องอุทธรณ์คำสั่งของศาลชั้นต้นที่ไม่รับอุทธรณ์โดยนำเงินค่าฤชาธรรมเนียมทั้งปวงมาวางศาล แต่มิได้นำเงินมาชำระตามคำพิพากษาหรือหาประกันให้ไว้ต่อศาล และมิได้อ้างในคำร้องดังกล่าวว่าจำเลยได้วางเงินค่าเช่าไว้ ณ สำนักงานวางทรัพย์กลาง กรมบังคับคดีแล้วเพิ่งจะมากล่าวอ้างในฎีกาของจำเลย เห็นว่าเป็นความบกพร่องของจำเลย คำสั่งศาลอุทธรณ์ชอบแล้ว

พิพากษายืน.