คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 333/2494

บุคคลผู้กระทำผิดย่อมต้องรับผิดต่อผลโดยตรง อันบังเกิดขึ้นตามธรรมดาจากการกระทำของตน

จำเลยใช้พายตีเขาถึงสลบ ขากรรไกรข้างซ้ายหัก ฟันโยกคลอนทั้งแถบประมาณ 7 ซี่ รักษาแพทย์แผนโบราณใส่น้ำมันอยู่ 3-4 วันแผลเป็นหนองในปาก เจ็บปวดได้รับทุกข์เวทนาแก่กล้าและไม่สามารถประกอบการหาเลี้ยงชีพตามปกติอยู่เดือนครึ่งจึงไปรักษาที่โรงพยาบาลกลาง แพทย์ที่โรงพยาบาลกลางว่าถ้ามาใหม่ ๆ ก็จะหายเร็วกว่านี้ แต่ก็ไม่ได้กล่าวว่าจะหายภายในกี่วัน ดังนี้การเจ็บปวดร้ายแรงของผู้ถูกบาดเจ็บเกิดขึ้นตามธรรมดาจากการกระทำของจำเลย จำเลยจึงมีความผิดตาม ก.ม.ลักษณะอาญามาตรา 256

คดีนี้ โจทก์และผู้เสียหายฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยฐานทำร้ายร่างกายมีบาดเจ็บสาหัสตาม ก.ม.ลักษณะอาญามาตรา ๒๕๖

ศาลชั้นต้นพิพากษาลงโทษจำเลยตาม ก.ม.ลักษณะอาญามาตรา ๒๕๔ จำคุก ๑ ปี

โจทก์อุทธรณ์ขอให้ลงโทษจำเลยตามมาตรา ๒๕๖

ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้คำพิพากษาศาลชั้นต้น ให้ลงโทษจำเลยตาม ก.ม.ลักษณะอาญามาตรา ๒๕๖ จำคุก ๒ ปี

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า ข้อเท็จจริงได้ความว่า จำเลยใช้พายตีโจทก์ถึงสลบ ถูกขากรรมไกรข้างซ้ายหัก พันโยก คลอนทั้งแถบประมาณ ๗ ซี่ รักษาแพทย์แผนโบราณใส่น้ำมันอยู่ ๓-๔ วันแผลเป็นหนองในปาก เจ็บปวดได้รับทุกข์เวทนาแก่กล้าและไม่สามารถประกอบการหาเลี้ยงชีพตามปกติอยู่เดือนครึ่ง จึงไปรักษาที่โรงพยาบาลกลาง แพทย์ที่โรงพยาบาลกลางว่า ถ้ามาใหม่ ๆ ก็หายเร็วกว่านี้ แต่ก็ไม่ได้กล่าวว่าจะหายภายในกี่วัน

เห็นว่า บุคคลผู้กระทำผิดย่อมต้องรับผิดต่อผลโดยตรงอันบังเกิดขึ้นตามธรรมดาจากการกระทำของตน การเจ็บปวดร้ายแรงของผู้เสียหายรายนี้เกิดจากการกระทำของจำเลย

จึงพิพากษายืน