คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 3435/2531

จำเลยฟันทำร้าย ส. ได้รับบาดแผล 3 แห่ง คือ ที่ศีรษะด้านขวายาวประมาณ 8 เซนติเมตร ลึกถึงกระโหลกศีรษะ ที่เต้านมข้างซ้ายยาวประมาณ 8 เซนติเมตร ลึก 3 เซนติเมตร และที่รักแร้ขวาและหน้าอกยาว 8 เซนติเมตรซึ่งล้วนเป็นบาดแผลที่อวัยวะอันเป็นส่วนสำคัญของร่างกายทั้งสิ้น อาวุธที่ใช้ในการกระทำผิดก็เป็นขวานขนาดใหญ่ คมขวานกว้างประมาณ 3 นิ้วสุด ด้ามยาวประมาณ 1 ศอกสามารถพันทำร้ายถึงตายได้โดยง่าย กิริยาที่จำเลยกระทำก็ปรากฏจากลักษณะบาดแผลดังกล่าวมาแล้วว่าเป็นการพันโดยแรง ถ้าไม่ได้รับการรักษาทันท่วงทีผู้เสียหายก็อาจถึงแก่ความตายได้ แสดงว่าจำเลยมีเจตนาฆ่าผู้เสียหาย

โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๒๘๘, ๘๐

จำเลยให้การปฏิเสธ

ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า จำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๒๘๘ ประกอบกับมาตรา ๘๐ จำคุก ๑๐ ปี

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาฟังข้อเท็จจริงว่าจำเลยเป็นคนร้ายที่ใช้ขวานเป็นอาวุธพันนางสุรินทร์ เปรมจิตร ผู้เสียหาย และวินิจฉัยข้อกฎหมายว่า ที่จำเลยฎีกาทำนองว่า การกระทำในคดีนี้ยังไม่เป็นความผิดฐานพยายามฆ่าคนตายโดยเจตนานั้น ได้ความว่าผู้เสียหายได้รับบาดแผล ๓ แห่ง คือ ที่ศีรษะ ด้านขวา ยาวประมาณ ๘ เซนติเมคร ลึกถึงกะโหลกศีรษะที่เต้านมข้างซ้ายยาวประมาณ ๘ เซนติเมตร ลึก ๓ เซนติเมตรและแผลที่รักแร้ขวาและหน้าอกยาวประมาณ ๘ เซนติเมตร ซึ่งล้วนแต่เป็นบาดแผลที่อวัยวะอันเป็นส่วนสำคัญของร่างกายทั้งสิ้น อาวุธที่ใช้ในการกระทำผิดก็เป็นขวานขนาดใหญ่ คมขวานกว้างประมาณ ๓ นิ้วฟุต ด้ามยาวประมาณ ๑ ศอก สามารถทำร้ายให้ถึงตายได้โดยง่าย กิริยาที่จำเลยกระทำก็ปรากฏจากลักษณะบาดแผลดังกล่าวมาแล้วว่าเป็นการฟันโดยแรง ถ้าไม่ได้รับการรักษาทันท่วงที ผู้เสียหายก็อาจถึงแก่ความตายได้ เหล่านี้แสดงว่าจำเลยมีเจตนาฆ่าผู้เสียหาย ที่ศาลล่างทั้งสองพิพากษาต้องกันมาให้ลงโทษจำเลยตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๒๘๘ ประกอบกับ มาตรา ๘๐ นั้น ศาลฎีกาเห็นพ้องด้วย ฎีกาจำเลยฟังไม่ขึ้น

พิพากษายืน