คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 349/2492

คดีหาว่า ขนย้ายข้าวเพื่อออกนอกเขตจังหวัดหนึ่ง ไปอีกจังหวัดหนึ่งพาหนะที่ใช้ในการบรรทุกข้าว เมื่อปรากฏว่ามิใช่เป็นของผู้กระทำผิดความจริงเป็นของผู้อื่นที่มิได้รู้เห็นในการกระทำผิดด้วยนั้น ต้องคืนให้แก่เจ้าของ

คดีนี้ ศาลพิพากษาปรับจำเลยฐานพยายามขนย้ายข้าวสารออกนอกเขตจังหวัด และริบเรือของกลาง

ผู้ร้องยื่นคำร้องขอคืนเรือของกลางอ้างว่า นายกิมสูนเช่าเรือของผู้ร้องไปทำการค้าขาย แล้วนายกิมสูนได้นำเรือไปรับจ้างจำเลยขนย้ายข้าวออกนอกเขต โดยผู้ร้องมิได้รู้เห็นยินยอมด้วย ศาลชั้นต้นไต่สวนแล้ว สั่งให้ยกคำร้อง

ศาลอุทธรณ์พิพากษากลับ ให้คืนเรือของกลางแก่ผู้ร้อง

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า คดีนี้เป็นการขนย้ายออกนอกเขตจังหวัดต้องตามมาตรา 13 อนุมาตรา 2 ซึ่งตามอนุมาตรานี้ ไม่มีคำว่าโดยมิต้องคำนึงว่า จะเป็นของบุคคลใด และไม่มีคำว่า เจ้าของจะได้รู้เห็นในการกระทำผิดด้วยหรือไม่ เมื่อข้อเท็จจริงปรากฏว่าเรือของกลางมิใช่เป็นของผู้กระทำผิด ความจริงเป็นของผู้ร้อง ๆ มิได้รู้เห็นในการกระทำผิดด้วย

พิพากษายืน