คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 3647/2528

โจทก์ฟ้องว่าทรัพย์ที่จำเลยทำให้เสื่อมค่าไร้ประโยชน์ เป็นของ ส. แต่ข้อเท็จจริงตามที่ปรากฏในการพิจารณาเป็นทรัพย์ของ ศ. เกิดเหตุในร้านของ ศ. ซึ่ง ส. อาศัยอยู่และขณะนั้น ส.อยู่ในร้านด้วย ก็ไม่เป็นเหตุที่ศาลจะยกฟ้องในข้อหาทำให้เสียทรัพย์ ด้วยข้อแตกต่างดังกล่าวถือไม่ได้ว่าเป็นข้อแตกต่างในสาระสำคัญ และจำเลยมิได้หลงต่อสู้เพราะนำสืบอ้างฐานที่อยู่

โจทก์ฟ้องว่า จำเลยกับพวกร่วมกันใช้อาวุธปืนยิงนายสำราญโดยเจตนาฆ่า แต่กระสุนปืนไม่ถูกจึงไม่ตาย กระสุนปืนดังกล่าวไปถูกตู้กระจกและตู้เย็นของนายสำราญทำให้เสื่อมค่าและไร้ประโยชน์ ขอให้ลงโทษตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๒๘๘, ๓๕๘, ๘๐ และ ๘๓

จำเลยให้การปฏิเสธ

ศาลชั้นต้นพิจารณาแล้ว พิพากษาว่าจำเลยกระทำความผิดตามฟ้อง ลงโทษตามมาตรา ๒๘๘, ๘๐ อันเป็นบทที่มีโทษหนักที่สุด จำคุก ๑๐ ปี

จำเลยอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้เป็นว่าให้ยกฟ้องสำหรับข้อหาทำให้เสียทรัพย์ นอกจากที่แก้ให้เป็นไปตามคำพิพากษาศาลชั้นต้น

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า แม้โจทก์ฟ้องว่าทรัพย์ที่จำเลยทำให้เสื่อมค่าไร้ประโยชน์เป็นของผู้เสียหายคือนายสำราญ แต่ข้อเท็จจริงตามที่ปรากฏในการพิจารณาเป็นทรัพย์ของนางศรีนวล เกิดเหตุในร้านนางศรีนวลซึ่งผู้เสียหายอาศัยอยู่และขณะนั้นผู้เสียหายอยู่ในร้านนางศรีนวลด้วย ก็ไม่เป็นเหตุที่ศาลจะยกฟ้องในข้อหาทำให้เสียทรัพย์ เนื่องจากข้อแตกต่างดังกล่าวถือไม่ได้ว่าเป็นข้อแตกต่างในสาระสำคัญ และจำเลยมิได้หลงต่อสู้เพราะจำเลยนำสืบอ้างฐานที่อยู่

พิพากษาแก้ให้บังคับคดีตามคำพิพากษาศาลชั้นต้น.