คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 365/2502

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยทำร้ายร่างกายโจทก์ถึงบาดเจ็บ แต่พนักงานสอบสวนได้เปรียบเทียบปรับจำเลยโดยไม่มีอำนาจทำได้เพราะบาดแผลของโจทก์ถึงบาดเจ็บจำเลยต่อสู้ว่า บาดแผลของโจทก์ไม่ถึงบาดเจ็บ พนักงานสอบสวนมีอำนาจเปรียบเทียบได้สิทธินำคดีอาญามาฟ้องระงับไปแล้วดังนี้ ประเด็นเรื่องการสอบสวนจะชอบด้วยกฎหมายหรือไม่อยู่ที่บาดแผลของโจทก์ถึงบาดเจ็บหรือไม่ ถ้าบาดแผลของโจทก์ถึงบาดเจ็บเป็นความผิดตามมาตรา 254 พนักงานสอบสวนก็ไม่มีอำนาจเปรียบเทียบ

ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า บาดแผลของโจทก์ไม่ถึงบาดเจ็บ การเปรียบเทียบชอบด้วยกฎหมายแล้ว สิทธินำคดีมาฟ้องย่อมระงับไปแล้วแต่ศาลอุทธรณ์กลับไปวินิจฉัยว่าผู้เสียหายและผู้ต้องหาไม่ได้ให้ความยินยอมในการเปรียบเทียบ การเปรียบเทียบจึงใช้ไม่ได้ ดังนี้ เป็นการวินิจฉัยนอกประเด็น

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยสมคบกันทำร้ายร่างกายโจทก์บาดเจ็บพนักงานสอบสวนได้เปรียบเทียบปรับจำเลยคนละ 30 บาท ก่อนที่จะได้รับใบชันสูตรบาดแผล โจทก์ถือว่าการเปรียบเทียบปรับไม่ชอบด้วยกฎหมายจึงขอให้ลงโทษจำเลยตามกฎหมายลักษณะอาญา มาตรา 254, 63

จำเลยให้การปฏิเสธ ต่อสู้ว่าสิทธินำคดีมาฟ้องของโจทก์ได้ระงับไปแล้ว บาดแผลของโจทก์ไม่ถึงบาดเจ็บ

ศาลชั้นต้นพิจารณาแล้ว เห็นว่าบาดแผลของโจทก์ไม่ถึงบาดเจ็บพนักงานสอบสวนเปรียบเทียบปรับจำเลยที่ 1-2 ชอบแล้ว คดีเฉพาะตัวจำเลยที่ 1-2 ระงับไป ส่วนจำเลยที่ 3 หลักฐานไม่พอลงโทษพิพากษายกฟ้อง

โจทก์อุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์เห็นว่า คดียังฟังไม่ได้ว่าการเปรียบเทียบปรับนั้นประกอบด้วยความยินยอมของผู้ต้องหาและผู้เสียหายสิทธินำคดีมาฟ้องของโจทก์ยังไม่ระงับพิพากษายกคำพิพากษาศาลชั้นต้น ให้วินิจฉัยข้อเท็จจริงสำหรับจำเลยที่ 1-2 ต่อไป

จำเลยที่ 1-2 ฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่าประเด็นเรื่องการเปรียบเทียบของพนักงานสอบสวนใช้ได้หรือไม่ อยู่ที่บาดแผลของโจทก์ถึงบาดเจ็บหรือไม่ศาลอุทธรณ์ไปยกเรื่องที่ว่าโจทก์จำเลยไม่ยินยอม การเปรียบเทียบจึงใช้ไม่ได้ซึ่งไม่ใช่ข้อโต้เถียงกันในคดี ยังหาได้วินิจฉัยถึงเรื่องบาดแผลของโจทก์ว่าถึงบาดเจ็บหรือไม่

พิพากษายกคำพิพากษาศาลอุทธรณ์ ให้ศาลอุทธรณ์วินิจฉัยในประเด็นเรื่องบาดแผลของโจทก์ แล้วพิพากษาใหม่ตามรูปคดี