คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 365/2502

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยทำร้ายร่างกายโจทก์ถึงบาดเจ็บ แต่พนักงานสอบสวนได้เปรียบเทียบปรับจำเลยโดยไม่มีอำนาจทำได้ เพราะบาดแผลของโจทก์ถึงบาดเจ็บ จำเลยต่อสู้ว่า บาดแผลของโจทก์ไม่ถึงบาดเจ็บ พนักงานสอบสวนมีอำนาจเปรียบเทียบได้ สิทธินำคดีอาญามาฟ้องระงับไปแล้ว ดังนี้ ประเด็นเรื่องการสอบสวนจะชอบด้วยกฎหมายหรือไม่ อยู่ที่บาดแผลของโจทก์ถึงบาดเจ็บหรือไม่ ถ้าบาดแผลของโจทก์ถึงบาดเจ็บเป็นความผิดตามมาตรา 254 พนักงานสอบสวนก็ไม่มีอำนาจเปรียบเทียบ

ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า บาดแผลของโจทก์ไม่ถึงบาดเจ็บ การเปรียบเทียบชอบด้วยกฎหมายแล้ว สิทธินำคดีมาฟ้องย่อมระงับไปแล้ว แต่ศาลอุทธรณ์กลับไปวินิจฉัยว่า ผู้เสียหายและผู้ต้องหาไม่ได้ให้ความยินยอมในการเปรียบเทียบ ๆ จึงใช้ไม่ได้ ดังนี้ เป็นการวินิจฉัยนอกประเด็น

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยสมคบกันทำร้ายร่างกายโจทก์บาดเจ็บ พนักงานสอบสวนได้เปรียบเทียบปรับจำเลยคนละ ๓๐ บาทก่อนที่จะได้รับใบชันสูตรบาดแผล โจทก์ถือว่าการเปรียบเทียบปรับไม่ชอบด้วยกฎหมายจึงขอให้ลงโทษจำเลยตามกฎหมายลักษณะอาญา มาตรา ๒๕๔, ๖๓

จำเลยให้การปฏิเสธ ต่อสู้ว่าสิทธินำคดีมาฟ้องของโจทก์ได้ระงับไปแล้ว บาดแผลของโจทก์ไม่ถึงบาดเจ็บ

ศาลชั้นต้นพิจารณาแล้ว เห็นว่าบาดแผลของโจทก์ไม่ถึงบาดเจ็บ พนักงานสอบสวนเปรียบเทียบปรับจำเลยที่ ๑ - ๒ ชอบแล้ว คดีเฉพาะตัวจำเลยที่ ๑ - ๒ ระงับไป ส่วนจำเลยที่ ๓ หลักฐานไม่พอลงโทษ พิพากษายกฟ้อง

โจทก์อุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์เห็นว่า คดียังฟังไม่ได้ว่าการเปรียบเทียบปรับนั้น ประกอบด้วยความยินยอมของผู้ต้องหาและผู้เสียหายสิทธินำคดีมาฟ้องของโจทก์ยังไม่ระงับพิพากษายกคำพิพากษายกคำพิพากษาศาลชั้นต้น ให้วินิจฉัยข้อเท็จจริงสำหรับจำเลยที่ ๑ - ๒ ต่อไป

จำเลยที่ ๑ - ๒ฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่าประเด็นเรื่องการเปรียบเทียบของพนักงานสอบสวนใช้ได้หรือไม่ อยู่ที่บาดแผลของโจทก์ถึงบาดเจ็บหรือไม่ ศาลอุทธรณ์ไม่ยกเรื่องที่ว่าโจทก์จำเลยไม่ยินยอม การเปรียบเทียบจึงไม่ได้ ซึ่งไม่ใช่ข้อโต้เถียงกันในคดี ยังหาได้วินิจฉัยถึงเรื่องบาดแผลของโจทก์ว่า ถึงบาดเจ็บหรือไม่

พิพากษายกคำพิพากษาศาลอุทธรณ์ ให้ศาลอุทธรณ์วินิจฉัย ในประเด็นเรื่องบาดแผลของโจทก์ แล้วพิพากษาใหม่ตามรูปคดี