คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 377/2497

ผู้เสียหายเข้าไปท้าทายและทำร้ายจำเลยถึงในบ้านจำเลยจำเลยจึงต่อสู้ป้องกันตนและบิดาให้พ้นภยันตรายซึ่งผู้เสียหายเป็นผู้ก่อขึ้นโดยผิดกฎหมาย โดยใช้มีดโต้ต่อสู้กับตะบองโตเท่าแขนยาววาเศษการกระทำของจำเลยไม่เกินกว่าเหตุ

แม้จำเลยจะไม่ได้ฎีกาขึ้นมาเมื่อปรากฏว่าการกระทำของจำเลยไม่เป็นความผิด อันเป็นเหตุอยู่ในส่วนลักษณะคดีศาลฎีกาก็มีอำนาจพิพากษายกฟ้องปล่อยจำเลยได้

โจทก์ฟ้องว่า จำเลยสมคบกันใช้อาวุธฟันนายแจ่ม นายพยุง ขอให้ลงโทษ

นายเพี้ยนจำเลยให้การภาคเสธว่าป้องกันตัว นายพีจำเลยให้การปฏิเสธ

ศาลชั้นต้นพิพากษาว่าจำเลยทั้งสองผิดตามกฎหมายลักษณะอาญามาตรา 254, 328, 329 รวมกระทงลงโทษจำคุกคนละหนึ่งปี

จำเลยอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้ว่า นายเพี้ยนจำเลยผู้เดียวผิดกฎหมายลักษณะอาญามาตรา 254, 329 รวมกระทงลงโทษจำคุกหนึ่งปี ส่วนนายพีจำเลยให้ยกข้อหาปล่อยตัวไป

โจทก์ฎีกาขอให้ลงโทษนายพีจำเลย

ศาลฎีกาเห็นว่า พยานหลักฐานโจทก์ฟังไม่ได้ว่าจำเลยคนใดได้บุกรุกเข้าไปทำร้ายนายแจ่ม นายพยุงถึงในบ้านนายแจ่ม นายพีจำเลยไม่ได้ทำร้ายนายแจ่ม นายพยุงด้วย ทั้งการที่นายเพี้ยนจำเลยทำร้ายนายแจ่มบาดเจ็บเป็นเพราะนายแจ่มเข้าไปท้าทายและทำร้ายจำเลยถึงในบ้านจำเลย นายเพี้ยนจำเลยจึงต้องต่อสู้ เพื่อป้องกันตนและบิดาของตนให้พ้นภยันตราย ซึ่งนายแจ่มได้ก่อให้เกิดขึ้นโดยผิดกฎหมายการที่นายเพี้ยนจำเลยใช้มีดโต้ต่อสู้กับตะบองโตเท่าแขนยาววาเศษนั้น ไม่เกินกว่าสมควรแก่เหตุ ต้องตามกฎหมายลักษณะอาญามาตรา 50 คดีเฉพาะตัวนายเพี้ยนจำเลยนั้นแม้มิได้ฎีกาขึ้นมาแต่เมื่อปรากฏว่าการกระทำของจำเลยไม่เป็นความผิด อันเป็นเหตุในส่วนลักษณะคดีศาลฎีกาก็มีอำนาจพิพากษาให้ยกฟ้องปล่อยจำเลยเสียได้พิพากษาแก้ให้ยกฟ้องโจทก์ปล่อยจำเลยทั้งสองคนไป