คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 3862/2528

ผู้เสียหายถูกตีที่ชายโครงซ้ายเกิดเหตุแล้ว7-8วันก็ไปตามงาน ตามปกติภายหลังจากเกิดเหตุ17วันได้ไปหาแพทย์ เอกซเรย์แล้วพบว่า กระดูกซี่โครงซ้ายร้าว2ซี่แพทย์จ่ายยาให้ไปรับประทานที่บ้านมิได้รับตัวไว้รักษาในโรงพยาบาลโดยแพทย์มีความเห็นว่าจะต้องรักษาเกินกว่า 21 วันจึงหายดังนี้ยังถือไม่ได้ว่าผู้เสียหายทุพพลภาพหรือป่วยเจ็บ ด้วยอาการทุกขเวทนาเกินกว่า20 วันหรือจนประกอบกรณียกิจตามปกติ ไม่ได้เกินกว่า20 วันตามความหมายของประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 297(8) จำเลยคงมีความผิดตามมาตรา 295 เท่านั้น

โจทก์ฟ้องว่า จำเลยได้ใช้ไม้ตีผู้เสียหาย 1 ทีที่หน้าอกเป็นเหตุให้ผู้เสียหายได้รับอันตรายสาหัสต้องทุพพลภาพป่วยเจ็บด้วยอาการทุกขเวทนาเกินกว่ายี่สิบวันและจนประกอบกรณียกิจตามปกติไม่ได้เกินกว่า 20 วัน ขอให้ลงโทษตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 297

จำเลยให้การปฏิเสธ

ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้อง

โจทก์อุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษากลับว่าจำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 297

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า ข้อเท็จจริงได้ความว่าจำเลยใช้ไม้ตีผู้เสียหายที่ชายโครงซ้ายผู้เสียหายมีอาชีพรับจ้างเผาถ่าน เกิดเหตุแล้วผู้เสียหายไม่ได้ไปเผาถ่าน 7-8 วันเนื่องจากเจ็บที่ชายโครงซ้าย จากนั้นไปเผาถ่านตามปกติ ครั้นภายหลังจากเกิดเหตุ17 วัน ผู้เสียหายไปพบแพทย์ที่โรงพยาบาล ผลเอกซเรย์พบว่ากระดูกซี่โครงซ้ายร้าว2 ซี่ แพทย์จ่ายยาให้ไปรับประทานที่บ้าน มิได้รับตัวไว้รักษาในโรงพยาบาล เห็นว่าแม้แพทย์มีความเห็นว่าจะต้องรักษาเกินกว่า 21 วันก็ตาม ยังถือไม่ได้ว่าผู้เสียหายทุพพลภาพหรือป่วยเจ็บด้วยอาการทุกขเวทนาเกินกว่า 20 วัน หรือจนประกอบกรณียกิจตามปกติไม่ได้เกินกว่า 20 วัน ตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 297(8)จำเลยมีความผิดตามมาตรา 295 เท่านั้น

พิพากษาแก้เป็นว่า จำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 295