คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 387/2491

ในคดีที่ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์พิพากษาลงโทษจำเลยฐานทำให้ทรัพย์ของใช้ในราชการเสียหายตาม มาตรา 325 โดยให้จำคุก 2 เดือนแต่ให้รอการลงอาญาไว้นั้น จำเลยจะฎีกาว่า ทรัพย์ที่เสียหายนั้นไม่ใช่ทรัพย์ที่ใช้ในทางราชการไม่ได้ต้องห้ามตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 220

โจทก์ฟ้องหาว่าจำเลยบังอาจใช้จ้างวานนายมูล กับพวกรื้อถอนโรงเรือนซึ่งเป็นของสำหรับใช้ในราชการของกรมยุทธโยธาทหารบกขอให้ลงโทษตามกฎหมายลักษณะอาญา มาตรา 325, 174, 175

ศาลชั้นต้นเห็นว่า นายบุญยัง ประมูลโรงเรือนนี้ได้ทำสัญญาซื้อขายกับกรมยุทธโยธาแล้ว แต่ยังไม่ได้โอนกรรมสิทธิ์ นายบุญยังมิได้ให้จำเลยรื้อ จึงพิพากษาลงโทษจำเลยตามมาตรา 325 ให้จำคุก 2 เดือน แต่ให้รอการลงอาญาไว้

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

จำเลยฎีกาว่า โรงเรือนนี้กรมยุทธโยธาขายแก่นายบุญยังแล้วจะถือว่าเป็นของใช้ในราชการไม่ได้

ศาลฎีกาเห็นว่า ศาลอุทธรณ์ฟังข้อเท็จจริงว่าขณะโรงเรือนถูกรื้อถอน เป็นทรัพย์ของกรมยุทธโยธา ศาลล่างทั้งสองพิพากษาลงโทษจำเลยเพียง 2 เดือน และให้รอการลงอาญาไว้ จึงฎีกาในข้อเท็จจริงไม่ได้ ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 220 แต่ฎีกาของจำเลยเป็นเรื่องเกี่ยวกับข้อเท็จจริง จึงต้องห้าม ให้ยกฎีกาจำเลย