คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 413/2501

ระหว่างอุทธรณ์โจทก์ซึ่งชนะคดีจำเลยในเรื่องฟ้องให้ศาลบังคับให้จำเลยรื้อถอนสิ่งปลูกสร้างล้ำเข้าไปในที่โจทก์ซึ่งโจทก์เช่ามาพร้อมด้วยเรียกค่าเสียหายโจทก์ได้โอนสิทธิการเช่าที่ไปยังบุคคลอื่นจำเลยจะถือว่าโจทก์มีสิทธิบังคับตามคำพิพากษาเพียงวันโอนไม่ได้เพราะการโอนเป็นเรื่องระหว่างโจทก์กับผู้รับโอนส่วนจำเลยมีหน้าที่ที่จะต้องปฏิบัติตามคำพิพากษา

คดีนี้ศาลฎีกาได้พิพากษายืนตามคำพิพากษาศาลอุทธรณ์ให้จำเลยรื้อถอนสิ่งปลูกสร้างที่ล้ำเข้ามาในที่ดินที่โจทก์เช่าจากจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยและให้จำเลยใช้ค่าเสียหาย 10,000 บาท และค่าเสียหายต่อไปเดือนละ 100 บาทนับแต่วันฟ้องจนกว่าจำเลยจะรื้อถอนสิ่งปลูกสร้างที่ล้ำเข้ามาออกไป ศาลชั้นต้นได้ออกคำบังคับไปยังจำเลย

ครั้นวันที่ 25 มิถุนายน 2500 จำเลยยื่นคำร้องต่อศาลชั้นต้นว่าเมื่อคดีนี้อยู่ในระหว่างอุทธรณ์ โจทก์ได้โอนสิทธิการเช่าที่ดินรายพิพาทไปยังบุคคลอื่น เมื่อวันที่ 21 มกราคม 2496 ปรากฏตามหลักฐานที่จำเลยเสนอมา ดังนี้โจทก์จึงไม่อยู่ในฐานะเป็นผู้เช่าที่พิพาทต่อไป โจทก์มีสิทธิเรียกค่าเช่าได้ถึงวันโอน ต่อไปเรียกไม่ได้ จึงขอให้ศาลพิจารณาคำร้อง

ศาลชั้นต้นสั่งว่าไม่มีเหตุที่จะสั่งให้จำเลยได้ จึงให้ยกคำร้อง

จำเลยอุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า แม้โจทก์จะได้โอนสิทธิการเช่าที่รายพิพาทไปยังบุคคลอื่นจริงตามคำร้องของจำเลยก็เป็นเรื่องระหว่างโจทก์กับบุคคลที่รับโอนสิทธิไปจากโจทก์ หาเกี่ยวกับจำเลยอย่างใดไม่โจทก์กับจำเลยยังเป็นคู่ความกันอยู่ จำเลยมีหน้าที่ต้องปฏิบัติไปตามคำพิพากษา จึงพิพากษายืน