โจทก์ฟ้องว่า จำเลยได้หมิ่นประมาทนายเกียรติผู้เสียหายด้วยการโฆษณาโดยใช้เครื่องกระจายเสียง ขอให้ลงโทษจำเลยตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 326, 328 ฯลฯ
จำเลยให้การปฏิเสธ
ศาลชั้นต้นพิพากษาว่าจำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 326, 328 ลงโทษปรับ 600 บาท
จำเลยอุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษากลับ ให้ยกฟ้องโจทก์
โจทก์ฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า ข้อเท็จจริงฟังได้ว่า จำเลยและนายบรรเทิง สมัครสอบเข้าทำงานเป็นเจ้าหน้าที่บรรเทาสาธารณภัยของเทศบาลเมืองมหาสารคาม นายบรรเทิงสอบได้จำเลยสอบไม่ได้ หลังจากนายบรรเทิงเข้าทำงานได้ประมาณ 2เดือนก็ถูกนายเกียรติผู้เสียหายในฐานะนายกเทศมนตรีสั่งให้ออกจากงานฐานละทิ้งหน้าที่ราชการ นายคำบิดาของนายบรรเทิงมีหนังสือร้องเรียนไปยังผู้ว่าราชการจังหวัดว่า ในการสอบเข้าทำงานนายคำได้ให้เงินผู้เสียหาย 15,000บาท ตามคำเรียกร้องเพื่อช่วยให้นายบรรเทิงสอบได้ เมื่อนายบรรเทิงถูกผู้เสียหายสั่งให้ออกจากงานโดยไม่มีเหตุอันสมควรจึงขอเงินคืน แต่ผู้เสียหายไม่ให้ ต่อมาผู้เสียหายคืนเงินให้นายคำ นายคำจึงไปขอถอนคำร้องต่อผู้ว่าราชการจังหวัดโดยอ้างว่าตามที่ร้องเรียนนั้นไม่เป็นความจริง เมื่อคณะกรรมการตรวจเงินแผ่นดินมาสอบสวนนายคำและนายบรรเทิงก็ให้การว่าถอนคำร้องเพราะได้รับเงินคืนจากผู้เสียหายแล้ว ตามพฤติการณ์ดังกล่าวมานี้แม้ข้อที่นายคำและนายบรรเทิงกล่าวหาผู้เสียหายนั้นจะเป็นความจริงหรือไม่ก็ตาม แต่ก็มีเหตุที่ทำให้จำเลยเชื่อโดยสุจริตใจว่าการที่นายบรรเทิงสอบได้เพราะผู้เสียหายช่วยเหลือเนื่องจากได้รับเงินเป็นค่าตอบแทน ส่วนจำเลยซึ่งไม่มีเงินให้จึงสอบไม่ได้ การที่จำเลยกล่าวข้อความว่า "นายเกียรติกินเงินผู้ที่สอบเข้าทำงานเป็นเจ้าหน้าที่บรรเทาสาธารณภัยของเทศบาลเมืองมหาสารคาม และนายเกียรติได้ใช้ให้รองปลัดเทศบาลตัดคะแนนของนายทวี (จำเลย) ตัวนายทวีเองเป็นคนจนไม่มีเงินให้นายเกียรติจึงสอบไม่ได้" ในขณะพูดหาเสียงให้แก่ผู้สมัครรับเลือกตั้งเป็นสมาชิกสภาเทศบาล ก็เพื่อให้ประชาชนใช้ดุลพินิจเลือกคนดีมีความซื่อสัตย์สุจริตเข้าไปบริหารบ้านเมือง อันเป็นการกระทำเพื่อประโยชน์ของประชาชนเป็นส่วนรวม จึงถือได้ว่าเป็นการแสดงข้อความโดยสุจริตติชมด้วยความเป็นธรรมอันเป็นวิสัยของประชาชนย่อมกระทำ ต้องตามมาตรา 329(3)แห่งประมวลกฎหมายอาญา และเนื่องจากจำเลยเป็นผู้สมัครสอบในครั้งนั้นด้วยผู้หนึ่งการกระทำของจำเลยจึงเป็นการป้องกันส่วนได้เสียเกี่ยวกับตนตามคลองธรรม ต้องตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 329(1) อีกด้วย
พิพากษายืน