คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 455/2485

นำใบมอบฉันทะไปหลอกลวงให้เจ้าของที่ดินลงชื่อเพื่อโอนโฉนดขายให้จำเลยเจ้าของลงชื่อให้โดยลำคัญผิดดังนี้ เมื่อจำเลยเอาหนังสือนั้นไปใช้ ไม่เป็นผิดฐานปลอมหนังสือ เพราะเจ้าของที่ดินลงชื่อให้โดยแม้จริง. ฟ้องว่าฉ้อโกงและปลอมหนังสือได้ความว่า ยักยอกลายมือลงโทษไม่ได้

ได้ความว่าจำเลยและนายโตได้แลกเปลี่ยนที่ดินกัน แต่นายโตจะต้องเพิ่มเงินให้จำเลยจึงเอาโฉนดไปประกันเงินกู้มาจากนายถนอมจำเลยก็เป็นลูกหนี้นายถนอม เมื่อนำเงินไปชำระให้นายถนอมๆ หยิบโฉนดของนายโตให้มาโดยผิดหลง จำเลยได้ทำใบมอบฉันทะไปหลองลวงให้นายโตลงชื่อให้ว่าโอนขายที่ตามโฉนดนั้นให้จำเลย นายโตลงชื่อให้ไปโดยเข้าใจว่าเกี่ยวกับการถอนชื่อตนในโฉนดที่แลกเปลี่ยนกัน ศาลชั้นต้นเห็นว่ารูปคดียังไม่เป็นฉ้อโกงคงลงโทษจำเลยตามกฎหมายอาญามาตรา ๒๒๔ จำคุก ๓ ปี

ศาลอุทธรณ์พิพากษากลับให้ยกฟ้องโจทก์

โจทก์จำเลยต่างฎีกา ศาลฎีกาเห็นว่าการที่จำเลยนำใบมอบฉันทะให้นายโตเซ็นว่าโอนขายที่ดินให้จำเลย โดยนายโตเข้าใจว่าเพื่อการถอนชื่อตนจากโฉนดที่แลกเปลี่ยนกันจึงเซ็นชื่อให้ไป ดังนี้ไม่ใช่เรื่องปลอมหนังสือเพราะนายโตก็ได้เซ็นขื่อให้ไปจริงๆ แต่ที่โจทก์แถลงว่าแม้การกระทำของจำเลยจะไม่เข้าลักษณะปลอมหนังสือ ก็ควรลงโทษสถานยักยอกได้นั้น เห็นว่าข้อนี้โจทก์มิได้ประสงค์ให้ลงโทษแม้จะพิจารณาได้ความก็ลงโทษจำเลยไม่ได้ จึงพิพากษายืน