คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 4617/2532

จำเลยทำร้ายร่างกายผู้เสียหายเนื่องจากผู้เสียหายเข้ามากอดปล้ำกระทำอนาจารบุตรสาวจำเลย ถือได้ว่าผู้เสียหายเป็นฝ่ายก่อเหตุขึ้นก่อน จำเลยเคยเป็นผู้ใหญ่บ้านกรรมการหน่วยอบรมประชาชนประจำตำบลและกรรมการศึกษาประจำโรงเรียน ทั้งไม่เคยได้รับโทษจำคุกมาก่อน จึงมีเหตุสมควรตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 56 ที่จะรอการลงโทษจำคุกให้จำเลย

โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๒๙๗

จำเลยให้การรับสารภาพ

ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า จำเลยมีความผิดตามฟ้อง จำคุก ๓ ปีลดโทษให้กึ่งหนึ่งคงจำคุก ๑ ปี ๖ เดือน

จำเลยอุทธรณ์ขอให้รอการลงโทษ

ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้เป็นว่า ให้รอการลงโทษจำคุกจำเลยมีกำหนด ๒ ปี นอกจากที่แก้ให้เป็นไปตามคำพิพากษาศาลชั้นต้น

โจทก์ฎีกาขอให้ลงโทษจำเลยตามคำพิพากษาศาลชั้นต้น

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า แม้การกระทำของจำเลยก้ำเกินไปจนเป็นความผิดขึ้น แต่การที่จำเลยทำร้ายร่างกายผู้เสียหายก็เนื่องจากผู้เสียหายก่อเหตุขึ้นก่อนโดยเข้ามากอดปล้ำกระทำอนาจารแก่เด็กหญิง ล. บุตรจำเลย ซึ่งจำเลยได้ร้องทุกข์ต่อเจ้าพนักงานตำรวจไว้แล้ว และเมื่อพิเคราะห์ถึงคุณงามความดีที่จำเลยเคยเป็นผู้ใหญ่บ้าน กรรมการหน่วยอบรมประชาชนประจำตำบล กรรมการศึกษาประจำโรงเรียน ทั้งไม่ปรากฏว่าจำเลยเคยได้รับโทษจำคุกมาก่อน จึงมีเหตุอันควรปรานี ดังนั้น ที่ศาลอุทธรณ์รอการลงโทษไว้เพื่อให้โอกาสจำเลยกลับตัวเป็นพลเมืองดีต่อไปจึงเป็นการชอบแล้ว ฎีกาโจทก์ฟังไม่ขึ้น

พิพากษายืน.