คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 462/2523

น.มิได้เป็นผู้ซึ่งจดทะเบียนและรับใบอนุญาตเป็นทนายความ และไม่ปรากฏว่าเป็นบุคคลซึ่งอยู่ในข้อยกเว้นตามวรรคสองของมาตรา 36 พระราชบัญญัติทนายความ พ.ศ.2508 การที่ น.ได้เรียงหรือแต่งฟ้องฎีกาให้จำเลยซึ่งเป็นการฝ่าฝืนต่อบทกฎหมายดังกล่าวข้างต้น ซึ่งมีโทษทางอาญาตามมาตรา 37 ฎีกาของจำเลยจึงเป็นฎีกาซึ่งเกิดจากการกระทำอันไม่ชอบ ศาลฎีกาไม่อาจรับพิจารณาให้

โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๒๘๘ ฯลฯ

จำเลยให้การปฏิเสธ

ศาลชั้นต้นพิพากษาลงโทษจำเลย

จำเลยอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาตรวจสำนวนแล้ว ปรากฏตามฎีกาของจำเลยว่าจำเลยลงลายมือชื่อเป็นผู้ฎีกา และมีผู้ต้องขังในเรือนจำเช่นเดียวกับจำเลยอีก ๒ คน ลงลายมือชื่อเป็นผู้เรียงและเขียนหรือพิมพ์ กล่าวคือ ข.ช.นิติลงลายมือชื่อเป็นผู้เรียงและทาน ข.ช.ประสิทธิลงลายมือชื่อเป็นผู้เขียนและพิมพ์ แต่ตามพระราชบัญญัติทนายความ พ.ศ.๒๕๐๘ มาตรา ๓๖ บัญญัติว่า "ห้ามมิให้ผู้ซึ่งมิได้จดทะเบียน และรับใบอนุญาตเป็นทนายความ ฯลฯ แต่งฟ้องฎีกา ฯลฯ ให้แก่บุคคลอื่น

บทบัญญัติในวรรคก่อนไม่ให้ใช้บังคับแก่เจ้าพนักงานในการปฏิบัติหน้าที่ราชการและบุคคลซึ่งมีอำนาจหน้าที่กระทำได้ โดยบทบัญญัติแห่งกฎหมายว่าด้วยวิธีพิจารณาความหรือกฎหมายอื่น ซึ่งการฝ่าฝืนมาตรา ๓๖ นี้มีโทษทางอาญา ตามมาตรา ๓๗ ข.ช.นิติมิได้เป็นผู้ซึ่งจดทะเบียนและรับใบอนุญาตเป็นทนายความ และไม่ปรากฏว่าเป็นบุคคลซึ่งอยู่ในข้อยกเว้นตามวรรคสองของมาตรา ๓๖ ที่ได้เรียงหรือแต่งฟ้องฎีกาให้จำเลยจึงเป็นการฝ่าฝืนกฎหมาย ฎีกาของจำเลยจึงเป็นฎีกาซึ่งเกิดจากการกระทำอันไม่ชอบศาลฎีกาไม่อาจรับพิจารณาให้

พิพากษาให้ยกฎีกาจำเลย