คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 464/2497

สัญญาขายฝาก ซึ่งมิได้จดทะเบียนกับพนักงานเจ้าหน้าที่ย่อมเป็นโมฆะ

ทำสัญญาขายฝากกันเองแล้วมอบที่นาให้ผู้ซื้อครอบครองผู้ซื้อจะอ้างอายุความการปกครองปรปักษ์ไม่ได้

โจทก์ฟ้องว่า เมื่อ 8 มีนาคม 2491 จำเลยได้ขายฝากที่นาไว้กับโจทก์ จำเลยได้รับเงินไปแล้ว และมอบที่นาให้โจทก์ครอบครองจำเลยและบุตรเช่านานั้นจากโจทก์ทำเรื่อยมา วันที่ 29 เมษายน 2495 จำเลยร้องต่อหอทะเบียนที่ดินขอรับโฉนด โจทก์จึงขอให้ศาลแสดงว่าที่นานั้นเป็นของโจทก์ โดยการครอบครอง

จำเลยให้การว่า สัญญาขายฝากเป็นโมฆะ จำเลยไม่ได้สละสิทธิในที่นานั้น

ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์วินิจฉัยว่าสัญญาขายฝากเป็นโมฆะโจทก์ครอบครองโดยอาศัยอำนาจจำเลย พิพากษายกฟ้อง

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า สัญญาขายฝากมิได้จดทะเบียนต่อพนักงานเจ้าหน้าที่ เป็นโมฆะตาม ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 456 โจทก์ครอบครองที่นาจำเลยโดยอาศัยอำนาจจำเลยผู้เป็นเจ้าของจำเลยมิได้สละเจตนาครอบครองโจทก์จึงไม่ได้สิทธิครอบครองพิพากษายืน