คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 466/2486

จำเลยไช้ไม้ตีผู้เสียหายโดยทางป้องกัน แล้วแย่งมีดจากผู้เสียหายได้ จึงทำร้ายผู้เสียหายถึงสาหัสอีก ซึ่งการทำร้ายพายหลังนี้ผู้เสียหายได้ล้มลงไปหมอบหยู่ไม่มีอาวุธแต่หย่างไดเช่นนี้ ต้องถือว่าเปนการป้องกันตัวเกินกว่าเหตุ

ข้อเท็ดจิงฟังได้ว่าจำเลยที่ ๒ ได้ไช้ไม้ตีผู้เสียหายโดยทางป้องกัน แล้วแย่งมีดจากผู้เสียหายทำร้ายผู้เสียหายถึงสาหัสอีก ซึ่งเปนการทำร้ายพายหลังเมื่อผู้เสียหายล้มลงไปหมอบหยู่และไม่มีอาวุธหย่างได ส่วนจำเลยที่ ๑ ไม่ได้เกี่ยวข้องแก่การทำร้ายประการได

สาลชั้นต้นพิจารนาแล้วพิพากสาว่าการกะทำของจำเลยที่ ๒ ไม่เปนการป้องกัน จึงไห้จำคุกจำเลยที่ ๒ สองปีตามมาตรา ๒๕๖(๘) ส่วนจำเลยที่ ๑ ไห้ปล่อยไป.

โจทและจำเลยที่ ๒ อุธรน์ สาลอุธรน์วินิฉัยว่าการกะทำของจำเลยที่ ๒ เปนการป้องกันตัวเกินกว่าเหตุ จึงมีความผิดตามมาตรา ๒๕๖(๘),๕๓ ไห้จำคุกจำเลยที่ ๒ แปดเดือน นอกนี้ยืนตาม.

โจทดีกา สาลดีกาเห็นว่าการกะทำของจำเลยที่ ๒ ต่อผู้เสียหายเปนการกะทำต่อเนื่องกันไป มิได้ขาดตอน จึงได้ชื่อว่าเปนการป้องกันตัวเกินกว่าเหตุพิพากสายืนตาม.