คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 467/2509

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยฆ่าคนตายโดยเจตนา ข้อเท็จจริงในทางพิจารณาฟังได้ว่าจำเลยทำให้คนตายโดยประมาท เมื่อโจทก์มิได้บรรยายข้อเท็จจริงอันเป็นความผิดฐานทำให้คนตายโดยประมาทมาในฟ้อง จึงลงโทษจำเลยไม่ได้ ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญามาตรา 192.

โจทก์ฟ้องว่า จำเลยได้บังอาจใช้ปืนยิงนายเอียงหรือแนม นาคมี ๑ นัด โดยเจตนาฆ่า และนายเอียงได้ถึงแก่ความตายเกือบในทันทีนั้นเอง เพราะพิษบาดแผลที่จำเลยยิง ขอให้ลงโทษตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา ๒๘๘

จำเลยให้การปฏิเสธ

ศาลชั้นต้นเชื่อว่าจำเลยใช้ปืนยิงผู้ตายถึงแก่ความตาย พิพากษาว่าจำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา ๒๘๘ ให้จำคุก ๑๕ ปี

จำเลยอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์เห็นว่า จำเลยไม่มีเจตนาฆ่าผู้ตาย แต่เป็นเรื่องที่จำเลยยิงผู้ตายโดยประมาท ข้อเท็จจริงในทางพิจารณาจึงแตกต่างกับข้อเท็จจริงที่กล่าวในฟ้องในสารสำคัญ ต้องยกฟ้องตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญามาตรา ๑๙๒ พิพากษากลับให้ยกฟ้อง

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า จำเลยเข้าใจว่ากระสุนปืนด้าน จึงหันมาจ้องยิงผู้ตายเป็นการล้อเล่น จำเลยจึงไม่มีความผิดฐานฆ่าคนตายโดยเจตนาตามโจทก์ฟ้อง หากจะเป็นผิดก็แต่ในเรื่องฐานทำให้คนตายโดยประมาท แต่โจทก์มิได้บรรยายข้อเท็จจริงอันเป็นความผิดฐานนี้มาในฟ้อง จึงลงโทษจำเลยไม่ได้ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา ๑๙๒

พิพากษายืน.