คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 474/2486

ไนคดีที่สาลลงโทสจำคุกจำเลยไปมิไห้กำหนดไห้นับโทสต่อจากคดี+นั้น ไห้นับโทสต่อแต่วันคุมขังเป็นต้นไป

ไนคดีอาญาที่มีคำพิพากสาถึงสุดแล้ว โจทจะมาร้องขอไห้+โทสต่อจากคดีอื่นหาได้ไม่เพราะเปนการแก้ไขคำพิพากสา

คดีนี้สาลชั้นต้นพิพากสาจำคุก น.ซ.ไฝ ๓ ปี ๔ เดือน แต่ไม่ได้กำหนดว่าไห้นับโทสต่อจากคดีเดิมหย่างได เปนแต่กล่าวว่าถ้าจำเลยไม่มีทางจะพ้นโทสไนคดีแดงที่ ๖๔๙/๒๔๘๔ ซึ่งเปนโทสประหารชีวิตก็เปนอันยกไม่ต้องจำคุกจำเลยนี้ คดีถึงที่สุดได้ออกหมายแดงแจ้งโทสไปตามคำพิพากสานี้แล้ว

ต่อมาคดีแดงที่ ๖๔๙/๒๔๘๔ ถึงที่สุด จำเลยไม่ต้องรับโทสแต่หย่างได ผู้บันชาการเรือนจำจึงถามสาลชั้นต้นว่า จะไห้นับโทสจำเลยต่อจากคดีไหนหย่างไร

สาลชั้นต้นมีคำสั่งไห้นับแต่วันคุมขังตามกดหมายอาญามาตรา ๓๒

โจทอุธรน์ ขอไห้นับโทสต่อจากคดีแดงที่ ๔๓๖/๒๔๘๔ ตามที่โจทขอไว้ท้ายฟ้อง สาลอุธรน์พิพากสายืน

โจทดีกา สาลดีกาเห็นว่า การที่โจทจะไห้นับโทสต่อจากคดีแดงที่ ๔๓๖/๒๔๘๔ นั้น ย่อมทำไม่ได้เพราะเปนการแก้ไขคำพิพากสาตาม ม.๑๙๐ ประมวนกดหมายวิธีพิจารนาความอาญา เมื่อโจทไม่ได้อุธรน์จนคดีถึงที่สุดก็ไม่มีช่องทางที่จะรื้อฟื้นมาพูดอีกได้ จึงพิพากสายืนตาม