คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 480/2492

ผู้ร้องได้เช่าเคหะซึ่งจำเลยปลูกในที่ดินซึ่งจำเลยเช่ามาจากโจทก์โดยไม่ปรากฏว่าโจทก์ยินยอมด้วยต้องถือว่าผู้ร้องเป็นบริวารของจำเลยผู้ร้องไม่ได้เป็นผู้เช่าจากโจทก์ จะอ้างพ.ร.บ.ควบคุมค่าเช่าในภาวะคับขันยันโจทก์ไม่ได้

เดิมโจทก์ฟ้องขับไล่จำเลยออกจากที่ดินเช่าของโจทก์แล้วโจทก์จำเลยได้ทำสัญญาประนีประนอมยอมความ โดยจำเลยยอมชำระค่าเช่าที่ค้างและจำเลยกับบริวารจะรื้อถอนสิ่งปลูกสร้างออกจากที่รายนี้ ศาลพิพากษาตามยอม นายธีระศักดิ์กับพวกได้ยื่นคำร้องว่า ผู้ร้องเป็นผู้เช่าเคหะที่จำเลยปลูกอยู่ในที่แปลงนี้ และผู้ร้องคนอื่น ๆ เป็นบริวารของนายธีระศักดิ์ ผู้ร้องได้รับความคุ้มครองตาม พระราชบัญญัติควบคุมค่าเช่าในภาวะคับขัน 2489 ศาลชั้นต้นมีคำสั่งว่า นายธีระศักดิ์ซึ่งเป็นผู้เช่าได้ไปบวชเป็นภิกษุ จึงถือว่าออกจากบ้านไปแล้ว ผู้ร้องคนอื่น ๆ ซึ่งเป็นผู้อาศัยนายธีระศักดิ์ เป็นบริวารของจำเลย พระราชบัญญัติควบคุมค่าเช่าไม่คุ้มครองถึงจึงให้ผู้ร้องออกไปจากที่ของโจทก์ ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

ผู้ร้องฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า ผู้ร้องได้เข้าอยู่ในที่นี้โดยอาศัยอำนาจของจำเลย ฉะนั้น แม้ผู้ร้องจะเช่าจากจำเลย ก็ต้องถือว่าเป็นบริวารของจำเลย ผู้ร้องไม่ได้เป็นผู้เช่าจากโจทก์ จึงอ้างพระราชบัญญัติควบคุมค่าเช่ามายันโจทก์ไม่ได้

พิพากษายืน