คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 483/2485

เก็บและจำหน่ายน้ำมันก๊าสจำนวน 200 ลิตร ในร้านซึ่งไม่ใช่สถานที่ที่ได้รับอนุญาตไม่ผิดตาม ม.48 แต่ผิดตาม ม.53 โจทย์ฟ้องอ้างมาตรา 48 พ.ร.บ.การเก็บน้ำมันเชื้อเพลิง 2484 แต่บรรยายความผิดเข้ามาตรา 53 ศาลลงโทษตามมาตรา 53 ได้ อ้างฎีกาที่ 886/24+

ศาลเดิมและศาลอุทธรณ์พิพากษาต้องกันว่า จำเลยผิดตามพระราชบัญญัติการเก็บน้ำมันเชื้อเพลิง พ.ศ.๒๔๗๔ ม.๑๘,๔๘ ให้ปรับจำเลย ๒๐๐ บาท

จำเลยฎีกาว่าความในพระราชบัญญัติว่าด้วยการเก็บน้ำมันเชื้อเพลิง ๒๔๗๔ ม.๑๘ นั้น บัญญัติให้เก็บและจำหน่ายน้ำมันได้ไม่เกิน ๕๐๐ ลิตร จำเลยเก็บและจำหน่ายเพียง ๒๐๐ ลิตรเท่านั้น ไม่ควรมีผิด ศาลฎีกาเห็นว่า ตามมาตรา ๔๘ ที่โจทก์อ้างและศาลล่างยกมาลงโทษจำเลยนั้น บัญญัติถึงการเก็บน้ำมันเชื้อเพลิงไม่เกิน ๕๐๐ ลิตร คดีนี้น้ำมันของจำเลยมีจำนวนเพียง ๒๐๐ ลิตรเท่านั้น จำเลยจึงไม่มีผิดตามมาตรานี้ แต่มีผิดตามาตรา ๕๓(ข) ตามแบบอย่างคำพิพากษาฎีกาที่ ๘๘๖/๒๔๘๒ โจทก์มิได้อ้างมาตรา ๕๓ มาในฟ้อง แต่ได้บรรยายมาในฟ้องว่าจำเลยเก็บและจำหน่ายในร้านจำเลยซึ่งเป็นสถานที่ไม่ได้รับอนุญาตจากเจ้าพนักงานศาลย่อมลงโทษจำเลยได้ตามประมวลวิธีพิจารณาความอาญามาตรา ๑๙๒ วรรค ๔ เพราะเป็นบทที่มีกำหนดโทษเบากว่ามาตรา ๔๘ จึงพิพากษาแก้ศาลอุทธรณ์ ให้ปรับจำเลย ๒๕ บาท