คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 483/2494

จำเลยเป็นฝ่ายท้าทายเขาว่าใครดีให้ลงมา เขาจึงลงมาจากเรือนแล้วก็ได้เกิดการต่อสู้กันขึ้น ดังนี้ จำเลยจะอ้างว่ากระทำเพื่อป้องกันไม่ได้

จำเลยเอามีดแทงผู้ตายตายเนื่องจากวิวาทต่อสู้กัน ปรากฎว่าจำเลยมีกิริยาเมาสุรา อาวุธที่จำเลยใช้ทำร้ายก็เป็นมีดขนาดเล็ก และได้แทงผู้ตายแต่เพียงทีเดียวเท่านั้น จึงยังไม่พอจะชี้ขาดว่าจำเลยได้มีเจตนาฆ่า คงมีความผิดเพียงฐานฆ่าคนตายโดยไม่เจตนาตาม ก.ม.ลักษณะอาญามาตรา 251

โจทก์ฟ้องหาว่า จำเลยใช้มีดฆ่านายเผิน หนูป่าตายโดยเจตนา ขอให้ลงโทษตาม ก.ม.ลักษณะอาญามาตรา ๒๔๙

ชั้นแรกจำเลยให้การว่า เกิดวิวาทกับนายเผินและได้ใช้มีดแทงนายเผินตายจริง แล้วกลับให้การว่านายเผินได้ทำร้ายจำเลย ๆจึง ได้กระทำเพื่อป้องกัน

ศาลชั้นต้นพิพากษว่า จำเลยมีความผิดตาม ก.ม.ลักษณะอาญามาตรา ๒๔๙ จำคุก ๑๕ ปี

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาได้ประชุมพิจารณาแล้ว ชั้นแรกจำเลยก็รับว่าเกิดวิวาทกับนายเผินและใช้มีดแทงนายเผินตายจริง แล้วจึงกลับว่าได้กระทำเพื่อป้องกัน ทางพิจารณาก็ได้ความจากพยานทั้งสองฝ่ายว่า จำเลยเป็นฝ่ายท้าทายว่า ใครดีให้ลงมา เมื่อนายเผินลงไปแล้ว ก็ได้เกิดการต่อสู้กันขึ้น จำเลยจะอ้างว่ากระทำเพื่อป้องกันจึงไม่ได้ และศาลนี้เห็นว่าฆ่าตกรรมรายนี้เกิดขึ้นเนื่องจากการวิวาทต่อสู้กัน ยังปรากฎว่าในขณะเกิดเหตุจำเลยมีกิริยาเมาสุรา อาวุธที่จำเลยใช้ทำร้ายก็เป็นมีดขนาดเล็ก และได้แทงผู้ตายเพียงทีเดียวเท่านั้น ยังไม่พอจะชี้ขาดว่าจำเลยได้มีเจตนาฆ่า จึงพิพากษาแก้ว่าจำเลยมีความผิดฐานฆ่าคนตายโดยไม่เจตนาตาม ก.ม.ลักษณะอาญามาตรา ๒๕๑ ให้จำคุก ๗ ปี