คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 503/2492

จำเลยมีผิดฐานลักลอบนำข้าวสาร 14 กระสอบ ราคา 1680 บาทออกไปนอกราชอาณาจักร และข้าวรายนี้กำลังอยู่ในความรักษาของเจ้าหน้าที่ในเมืองต่างประเทศ ดังนี้ ตาม ก.ม.ลักษณะอาญา มาตรา 29 ศาลย่อมพิพากษาให้ริบข้าวสาร 14 กระสอบได้ ถ้าจำเลยส่งข้าวสารไม่ได้ ก็ต้องใช้ราคาข้าวแทน

(ดูฎีกาที่ 742/2491)

โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลย ฐานสมคบกันลักลอบนำข้าวสารออกไปนอกราชอาณาจักร จำเลยให้การปฏิเสธ ศาลชั้นต้นพิพากษาลงโทษจำเลยตามฟ้อง ส่วนข้าว ๑๔ กระสอบ ปรากฎว่าจำเลยขายไปเสียแล้ว จึงไม่ริบ

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

โจทก์ฎีกาขอให้ริบข้าว ๑๔ กระสอบ

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า ข้าว ๑๔ กระสอบจำเลยได้ลักลอบนำออกไปนอกราชอาณาจักรแล้วและอยู่ในความดูแลรักษาของเจ้าพนักงานทางอินโดจีน ศาลฎีกาเห็นว่าตาม ก.ม.ลักษณะอาญา มาตรา ๒๙ ได้บัญญัติถึงเรื่องการที่ไม่นำทรัพย์ที่จะต้องริบมาส่งต่อศาล แสดงว่าทรัพย์ที่จะริบนั้น ไม่จำต้องเป็นทรัพย์ที่จับมาหรือยึดมา

พิพากษาแก้ ให้ริบข้าว ๑๔ กระสอบ ซึ่งมีราคา ๑๖๘๐ บาท ถ้าจำเลยส่งข้าวมาให้ศาลริบไม่ได้ ให้จัดการตามมาตรา ๒๙ ก.ม.ลักษณะอาญา