คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 504/2491

ป.วิ.อาญามาตรา 241 มิได้เป็นบทบัญญัติบังคับให้จำต้องนำวัตถุพยานมาส่งศาลเสมอไป ฉะนั้นเมื่อศาลล่างทั้ง 2 ได้พิจารณาพยานบุคคล ประกอบด้วยพยานเอกสารแล้ว ฟังข้อเท็จจริงต้องกันมาว่าของกลางเป็นฝิ่นแล้ว คู่ความจะฎีกาคัดค้านไม่ได้ ในเมื่อคดีต้องห้ามฎีกาในข้อเท็จจริง

ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์พิพากษาต้องกันว่าจำเลยมีฝิ่นโดยไม่ได้รับอนุญาต ตามฟ้องโจทก์ ส่วนข้อที่จำเลยปฏิเสธว่า ของกลางที่จับได้จากจำเลยไม่ใช่ฝิ่นนั้น เชื่อฟังไม่ได้ ให้ลงโทษจำคุกจำเลย ๑๕ วัน ปรับ ๑๘๗๔๖ บาท ตาม พ.ร.บ.ฝิ่น พ.ศ. ๒๔๗๒ มาตรา ๕๓

จำเลยฎีกาว่า โจทก์มิได้ส่งฝิ่นของกลางต่อศาล ศาลไม่ควรรับฟังตาม ป.วิ.อาญา ม.๒๔๑ และศาลจะถือเอาแต่พยานเอกสารไม่สืบพยานประกอบไม่ได้

ศาลฎีกาเห็นว่า ตาม ป.วิ.อาญา ม.๒๔๑ มิได้เป็นบทบัญญัติบังคับให้จำต้องนำวัตถุพยาน ซึ่งในเรื่องนี้คือฝิ่น มาส่งศาลเสมอไป และเมื่อศาลล่างทั้ง ๒ ได้พิจารณาพยานบุคคลประกอบด้วย พะยานเอกสารแล้ว ฟังข้อเท็จจริงต้องกันมาว่า ของที่จับได้จากจำเลยเป็นฝิ่นแล้ว จำเลยจะฎีกาคัดค้านไม่ได้ จึงพิพากษาให้ยกฎีกาจำเลย