คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 504/2496

พี่ชายถือขวานไล่ทำร้ายน้องชาย น้องชายหนีเข้าใต้ถุนเรือนก็ยังติดตามเข้าใต้ถุนเรือนไปเพื่อจะทำร้ายน้องชายหนีขึ้นเรือนของน้องชายพี่ชายก็ยังตามขึ้นบันไดเรือนเพื่อจะทำร้ายอีกน้องชายจึงใช้มีดหวดทำร้ายพี่ชาย 2 ที พี่ชายตกบันไดเรือนและถึงแก่ความตายเพราะพิษบาดแผลที่ถูกทำร้าย ดังนี้ ถือได้ว่า น้องชายกระทำเพื่อป้องกันตัวพอสมควรแก่เหตุ

โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยฐานฆ่าคนตายโดยเจตนาตามกฎหมายลักษณะอาญา มาตรา 249

จำเลยต่อสู้ว่า กระทำโดยป้องกันตัว

ศาลชั้นต้นพิพากษาลงโทษ จำคุกจำเลย 5 ปีตามกฎหมายลักษณะอาญามาตรา 249, 55, 59

จำเลยอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์เห็นว่า เป็นการกระทำโดยป้องกันตัว จึงพิพากษากลับให้ยกฟ้อง

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาตรวจประชุมปรึกษา ได้ความว่านายใหญ่ผู้ตายเป็นพี่จำเลยร่วมบิดามารดาเดียวกัน ไม่เคยมีสาเหตุโกรธเคืองกันมาก่อนคืนเกิดเหตุจำเลยมาร้องชวนนายใหญ่ไปชี้เขตที่นา เพราะจำเลยจะขายนาของจำเลย ซึ่งอยู่ติดต่อกับนานายใหญ่ นายใหญ่ตอบว่าไม่ไปเพราะไม่ใช่ธุระของนายใหญ่และร้องบอกให้จำเลยเอาควาย 2 ตัวของจำเลยที่นายใหญ่เช่ามาคืนไปเสียด้วย นายใหญ่ไม่เช่าแล้ว จำเลยจึงเข้าเปิดคอกจูงกระบือไป นายใหญ่ลงจากเรือนมีขวานถือเป็นอาวุธติดตามจำเลยไปจะทำร้าย จำเลยหนีเข้าใต้ถุนเรือน นายใหญ่ตามเข้าใต้ถุน ใช้ขวานทุบรอดและเสาเรือนจำเลย จำเลยหนีขึ้นเรือน นายใหญ่ยังติดตามขึ้นบันไดเรือนเพื่อจะทำร้ายจำเลยจึงใช้มีดหวดทำร้ายนายใหญ่ 2 ที ขณะที่นายใหญ่ขึ้นบันได นายใหญ่ตกบันไดเรือน นอนหงายอยู่ที่พื้นดิน พูดไม่ได้ แต่ยังไม่ตาย ต่อมานายใหญ่ก็ตายเพราะพิษบาดแผลที่จำเลยทำร้ายดังนี้ เห็นว่าการกระทำของจำเลยเป็นการป้องกันตัวพอสมควรแก่เหตุ

จึงพิพากษายืน