คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 504/2496

พี่ชายถือขวานไล่ทำร้ายน้องชาย น้องชายหนีเข้าใต้ถุนเรือนก็ยังติดตามเข้าใต้ถุนเรือนไปเพื่อจะทำร้าย น้องชายหนีขึ้นเรือนของน้องชาย พี่ชายก็ยังตามขึ้นบันไดเรือนเพื่อจะร้ายอีก น้องชายจึงใช้มีดหวด ทำร้ายพี่ชาย 2

ที พี่ชายตกบันไดเรือนและถึงแก่ความตายเพราะพิษบาดแผลที่ถูกทำร้ายดังนี้ ถือได้ว่า น้องชายกระทำเพื่อป้องกัน

ตัวพอสมควรแก่เหตุ.

โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยฐานฆ่าคนตายโดยเจตนาตาม ก.ม.ลักษณะอาญามาตรา ๒๔๙

จำเลยต่อสู้ว่า กระทำโดยป้องกันตัว

ศาลชั้นต้นพิพากษาลงโทษ จำคุกจำเลย ๕ ปี ตาม ก.ม.ลักษณะอาญามาตรา ๒๔๙, ๕๕, ๕๙.

จำเลยอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์เห็นว่า เป็นการกระทำโดยป้องกันตัว จึงพิพากษากลับให้ยกฟ้อง

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาตรวจประชุมปรึกษา ได้ความว่านายใหญ่ผู้ตายเป็นพี่จำเลยร่วมบิดามารดาเดียวกัน ไม่เคยมีสาเหตุโกรธเคือง

กันมาก่อน คืนเกิดเหตุจำเลยมาร้องชวนนายใหญ่ไปชี้เขตที่นา เพราะจำเลยจะขายนาของจำเลย ซึ่งอยู่ติดต่อกับนานายใหญ่ ๆ ตอบว่าไม่ไปเพราะไม่ใช่ธุระของนายใหญ่ และร้องบอกให้จำเลยเอาควาย ๒ ตัวของจำเลยที่นายใหญ่เช่ามาคืนไปเสียด้วย นายใหญ่ไม่เช่าแล้ว จำเลยจึงเข้าเปิดคอกจูงกระบือไป นายใหญ่ลงจากเรือนมีขวานถือเป็นอาวุธติดตามจำเลยไปจะทำร้าย จำเลยหนีเข้าใต้ถุนเรือน นายใหญ่ตามเข้าใต้ถุน ใช้ขวานทุบรอดและเสาเรือนจำเลย ๆ หนีขึ้นเรือน นายใหญ่ยังติดตามขึ้นบันไดเรือนเพื่อจะทำร้ายจำเลยจึงใช้มีดหวด

ทำร้ายนายใหญ่ ๒ ที ขณะที่นายใหญ่ขึ้นบันได นายใหญ่ตกบันไดเรือน นอนหงายอยู่ที่พื้นดิน พูดไม่ได้ แต่ยังไม่ตาย

ต่อมานายใหญ่ก็ตายเพราะพิษบาดแผลที่จำเลยทำร้ายดังนี้ เห็นว่าการกระทำของจำเลยเป็นการป้องกันตัวพอสมควร

แก่เหตุ

จึงพิพากษายืน.