คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 505/2504

จำเลยกับผู้ตายโต้เถียงทะเลาะกันจำเลยหยิบไม้ได้ในที่แถวนั้น เป็นไม้ฟืนผ่าซีกแบนขนาด 2 นิ้ว ยาว 27 นิ้วครึ่ง ตีผู้ตายถูกกลางศีรษะ 1 ที บาดแผลบวน กว้างยาว 10 เซ็นติเมตรา นูนสูง 3 เซ็นติเมตร ตรงกลางมีรอยแตก 2 เซ็นติเมตร โลหิตไหลซึม รุ่งขึ้นผู้ตายถึงแก่ความตาย จำเลยมีความผิดฐานฆ่าคนตายโดยไม่เจตนา

ประชุมใหญ่ ครั้งที่ 9/2504

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยใช้ไม้ฟืนตีศีรษะนายจิ้นควี้หรือเหมาะตายโดยเจตนาฆ่า ขอให้ลงโทษตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๒๘๘ และริบได้ของกลาง

จำเลยต่อสู้ป้องกันตัว

ศาลชั้นต้นพิพากษาว่าจำเลยผิดฐานฆ่าคนตายโดยเจตนาตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา ๒๘๘ จำคุกจำเลย ๑๘ ปี ริบไม้ของกลาง

จำเลยอุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาฟังว่า จำเลยกับผู้ตายโต้เถียงกับผู้ตายโต้เถียงทะเลาะกัน จำเลยหยิบไม้ได้ในที่แถวนั้น เป็นไม้ฟืนผ่าซีกแบนขนาด ๒ นิ้ว ยาว ๒๗ นิ้วครึ่ง ตีผู้ตายถูกกลางศีรษะแห่งเดียวในขณะโมโหโต้เถียงทะเลาะกัน หยิบไม้ได้ก็ตีไป แม้แผลจะบวมกว้างยาว ๑๐ เซ็นติเมตรา นูนสูง ๓ เซ็นติเมตร ตรงกลางมีรอยแตก ๒ เซ็นติเมตร โลหิตไหลซึม รุ่งขึ้นผู้ตายถึงแก่ความตาย แต่ที่ประชุมใหญ่ศาลฎีกาเห็นว่าข้อเท็จจริงเพียงเท่านี้ยังไม่พอฟังได้ว่าจำเลยอาจเล็งเห็นผลของการกระทำได้ถึงตายเช่นนั้น จึงยังฟังไม่ได้ว่าจำเลยเจตนาฆ่าผู้ตาย จำเลยความความผิดฐานฆ่าคนตายโดยไม่เจตนา พิพากษาแก้ว่าจำเลยผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๒๙๐ ให้จำคุกจำเลย ๑๐ ปี