คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 507/2496

จำเลยเป็นคนงานของกรมทางผู้บังคับบัญชาใช้ให้จำเลยเฝ้าฟืนหลาของกรมทางไว้ไม่ให้เป็นอันตรายสูญหาย ดังนี้ ถือว่าฟืนหลานั้นไม่ได้อยู่ในความยึดถือครอบครองของจำเลย แต่อยู่กับผู้บังคับบัญชาจำเลย ฉะนั้นเมื่อจำเลยเอาฟืนเหลานั้นไปโดยทุจริตจำเลยก็ย่อมมีความผิดฐานลักทรัพย์, มิใช่ยักยอกทรัพย์

โจทก์ฟ้องหาว่า นายเทียจำเลย สมคบกับนางสำอางค์จำเลยในคดีอาญาคำที่ ๑๖/๒๔๙๕ เป็นคนร้ายลักฟืน ๑๙ คิวบิคเมตร

ราคา ๑๔๒๕ บาท ของกองทาง ซึ่งเป็นทรัพย์สำหรับใช้ในราชการกรมทาง อยู่ในความดูแลรักษาของนายวิทย์ไป ขอให้ ลงโทษ

จำเลยปฏิเสธ

ศาลชั้นต้นพิจารณาคดี ๒ สำนวนรวมกันฟังว่า นายเทียนจำเลยเป็นผู้ดูแลรักษาฟืนรายนี นายเทียจำเลยสมคบกับนาย สำอางค์จำเลยเอาฟืนไปจึงผิดฐานยักยอก ไม่ใช่ลักทรัพย์ จึงพิพากษายกฟ้อง

โจทก์อุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษากลับว่า จำเลยผิดตาม ก.ม.ลักษณะอาญมาตรา ๒๙๔ จำคุกคนละ ๑ ปี ๖ เดือน

นายเทียนจำเลยผู้เดียวฎีกา

ศาลฎีกาตรวจประชุมปรึกษาแล้ว ทางพิจารณาได้ความว่า นายเทียจำเลยเป็นคนงานของกรมทาง อยู่ในบังคับบัญชาของนายวิทย์ ๆ มีหน้าที่ดูแลรักษาฟืนหลาของกรมทาง นายวิทย์ใช้ให้จำเลยเฝ้าฟืนของกลางไว้ไม่ให้ เป็นอันตรายสูญหายเท่านั้น ฟืนของกลางไม่ได้อยู่ในความยึดถือครอบครองของนายเทียนจำเลย แต่อยู่กับนายวิทย์

การที่นายเทียนจำเลยสมคบกับนายสำอางค์จำเลย ขนเอาฟืนของกลางไปโดยทุจริต จึงต้องมีความผิดฐานลักทรัพย์

จึงพิพากษายืน.