คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 509/2529

ผู้เสียหาย 4 คนมีอายุกว่า 13 ปี แต่ยังไม่บรรลุนิติภาวะส่วนผู้เสียหายอีก 3 คนมีอายุไม่เกิน 13 ปี ผู้เสียหายไปพบจำเลยโดยจำเลยทำอุบายทำนายว่าผู้เสียหายดวงชะตาไม่ดี จะต้องให้จำเลยสะเดาะเคราะห์ให้เมื่อจำเลยใช้อวัยวะเพศของจำเลยสอดเข้าไปในทวารหนักของผู้เสียหายผู้เสียหายบ่นเจ็บ จำเลยบอกให้อดทน ที่จำเลยใช้อวัยวะเพศของจำเลยสอดเข้าไปในทวารหนักของผู้เสียหายได้นั้นก็โดยอาศัยความเบาปัญญาของผู้เสียหายซึ่งเป็นผู้เยาว์ที่หลงเชื่อว่า กรณีที่จำเลยกระทำต่อผู้เสียหายเป็นการสะเดาะเคราะห์จึงไม่เป็นการขู่เข็ญว่าจะใช้กำลังประทุษร้าย จนผู้เสียหายอยู่ในภาวะที่ไม่สามารถขัดขืนให้จำยอมให้จำเลยกระทำอนาจาร การกระทำของจำเลยต่อผู้เสียหายที่มีอายุกว่า 13 ปี จึงไม่เป็นความผิด คงมีความผิดเฉพาะที่กระทำต่อผู้เสียหายที่เป็นเด็กอายุยังไม่เกิน 13 ปี ตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 279 วรรคแรก

โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๒๗๘, ๒๗๙,๙๑

จำเลยให้การปฏิเสธ

ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า จำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๒๗๘ รวม ๔ กระทง จำคุกกระทงละ ๑ ปี และผิดตามมาตรา ๒๗๙ วรรคสอง๓ กระทง จำคุกกระทงละ ๒ ปี รวมจำคุก ๑๐ ปี

จำเลยอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้เป็นว่า ให้ยกฟ้องโจทก์ในข้อหาฐานความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๒๗๘ คงจำคุกจำเลยตามคำพิพากษาศาลชั้นต้นสำหรับข้อหากระทำอนาจาร ตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา๒๗๙ ไว้ ๖ ปี

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า ปัญหาที่จะวินิจฉัยมีว่า การกระทำของจำเลยเป็นการขู่เข็ญโดยใช้กำลังประทุษร้ายจนผู้เสียหายอยู่ในภาวะที่ไม่สามารถขัดขืนได้หรือไม่ ซึ่งเป็นปัญหาข้อกฎหมาย ข้อเท็จจริงฟังได้ว่าผู้เสียหาย ๔ คนมีอายุกว่า ๑๓ ปี แต่ยังไม่บรรลุนิติภาวะ ส่วนผู้เสียหายอีก ๓ คนมีอายุยังไม่เกิน๑๓ ปี ตามวันเวลาเกิดเหตุผู้เสียหายไปพบจำเลยโดยหลงเชื่อตามที่จำเลยทำอุบายทำนายว่าผู้เสียหายดวงชะตาไม่ดีจะต้องให้จำเลยสะเดาะเคราะห์ให้ตามที่จำเลยแนะนำ เมื่อจำเลยใช้อวัยวะเพศของจำเลยสอดเข้าไปในทวารหนักของผู้เสียหาย ผู้เสียหายบ่นเจ็บ จำเลยบอกให้อดทน เห็นว่าพฤติการณ์แห่งคดีที่จำเลยใช้อวัยวะเพศของจำเลยสอดเข้าไปในทวารหนักของผู้เสียหายได้นั้นก็โดยอาศัยความเบาปัญญาของผู้เสียหายซึ่งเป็นผู้เยาว์โดยผู้เสียหายหลงเชื่อว่า กรณีที่จำเลยกระทำต่อผู้เสียหายเป็นการสะเดาะเคราะห์ จึงไม่เป็นการขู่เข็ญว่าจะใช้กำลังประทุษร้าย นอกจากนั้นคดียังได้ความว่าขณะที่จำเลยกระทำอนาจารต่อผู้เสียหายแต่ละรายนั้น ยังมีผู้เสียหายอื่นบางคนและสามเณรปราเมศอยู่ที่กุฏิเกิดเหตุด้วย ซึ่งแม้จะนอนหลับ แต่หากผู้เสียหายขัดขืนก็น่าจะหลีกเลี่ยงได้หรือร้องขึ้นบ้าง เพราะอยู่ในภาวะที่สามารถขัดขืนหรือร้องขอให้คนอื่นช่วยเหลือได้ เมื่อคดีไม่ปรากฏเช่นว่านั้นย่อมส่อแสดงว่าผู้เสียหายต่างยินยอมให้จำเลยกระทำอนาจารโดยหลงเชื่อว่าเป็นวิธีสะเดาะเคราะห์ต่อดวงชะตา มิใช่ถูกจำเลยขู่เข็ญจนผู้เสียหายอยู่ในภาวะที่ไม่สามารถขัดขืนให้จำเลยกระทำอนาจารแต่อย่างใด การกระทำของจำเลยต่อผู้เสียหายที่มีอายุกว่า๑๓ ปี จึงไม่เป็นความผิดตามฟ้อง คงมีความผิดเฉพาะที่กระทำต่อผู้เสียหายที่เป็นเด็กอายุไม่เกิน ๑๓ ปี ตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา ๒๗๙ วรรคแรก

พิพากษายืน.